Notities over staat en soevereiniteit voor links

Er moeten stappen worden gesteld in socialistische richting:

1. De strategische keuze is dus niet een coalitie aan te gaan met het grootkapitaal (zie de sociaal-democratie), maar een confrontatiestrategie, waarbij steun wordt gezocht in brede bondgenootschappen voor gezamenlijke belangen, die gericht zijn TEGEN het (nationale en internationale) grootkapitaal; de machtsvraag moet aan de orde worden gesteld: de zeggenschap over, het bezit van het kapitaal, de productiemiddelen, en de energiebronnen; gestreefd wordt naar het afdwingen van een andere politiek, in de eerste plaats op nationaal niveau;
2. het tegengaan door verdergaande Europese integratie door het benadrukken van de nationale zelfstandigheid: denk aan de uitslagen van de referenda in Frankrijk en Nederland in 2005 tegen de “Europese Grondwet” en in Ierland in 2008 tegen het Verdrag van Lissabon; NEE tegen het verder afstaan van nationale bevoegdheden aan “Brussel”; de meeste kiezers, die zich hebben uitgesproken, willen dit niet; de huidige Europese Unie wordt ontbonden en vervangen door een los samenwerkingsverband van nationale staten met behoud van vetorecht voor alle deelnemende landen;
3. het bankwezen onder controle brengen van de nationale overheid, door het opbreken van de “Europese Bankenunie”, en door het opknippen van multinationale banken (zie Fortis 2008) en door nationalisatie van de banken: zonder € 0,01 compensatie van de aandeelhouders (die hebben zich genoeg verrijkt); de bankdirecteuren moeten aan het werk voor een ambtenarensalaris (dan vallen de grootste graaiers buiten boord), onderworpen aan een strenge regelgeving, die het uitventen van riskante financiële producten verbiedt; kredietverlening is dienstbaar aan de reële economie;
4. het afschaffen van de €uro en terugkeren naar de nationale munt; de zeggenschap over het financiële en economische beleid ligt weer bij de nationale overheid, die zich moet verantwoorden tegenover het nationale, democratisch gekozen parlement; Zuid-Europese landen met een zwakke exportpositie kunnen hun nationale munt zo nodig devalueren, en hebben de zeggenschap hierover weer terug;
5. de schulden van Griekenland, die in feite verstatelijkte schulden aan private West-Europese banken zijn, worden geannuleerd; genoemde banken nemen hun verlies, gevolg van hun wanpraktijken; ook de West-Europese banken kunnen het best door hun eigen overheid worden genationaliseerd;
6. (her)nationalisatie van de sleutelindustrieën, of wat daarvan over is: auto-industrie, machine- en vliegtuigbouw, scheepsbouw, staalindustrie (Hoogovens, tegenwoordig Tata in IJmuiden), de grote bouwbedrijven, verder de wegenbouw, de energievoorziening, de havens, de spoorwegen, de luchtvaartmaatschappijen; ook Shell/de Koninklijke wordt genationaliseerd, zonder compensatie wel te verstaan; ook de grond en het huizenbezit wordt genationaliseerd; landbouwgrond wordt aan boeren in (erf)pacht uitgegeven;
7. Ruimte voor het midden- en kleinbedrijf, dat de meeste werkgelegenheid schept; een gemengde economie van particulier initiatief en overheidsingrijpen is het best haalbare resultaat; coöperatieve bedrijven worden aangemoedigd (werknemers zijn tegelijkertijd coöperant, dus mede-eigenaar van het bedrijf);
8. op internationaal vlak is elk optreden als (“Europees” of westers) machtsblok uit den boze: geen agressieve expansiepolitiek zoals de huidige Europese Unie die nu voert richting Oekraïne; afzien van verder ingrijpen in conflicten als in Libië en Syrië, aangezien het eigenbelang in de actuele situatie voorop staat; in plaats daarvan streven naar compromis, niet naar confrontatie; geen zeggenschap willen hebben over energiebronnen in het Midden-Oosten en andere regio’s buiten het eigen nationale grondgebied; daarentegen wel begrip tonen voor de veiligheidsbelangen van Rusland; militaire bondgenootschappen als de NAVO zijn uitsluitend defensief, dus geen operaties buiten het grondgebied van de aangesloten landen, dus weg uit Afghanistan; verder versterken van de Verenigde Naties voor het bemiddelen in conflicten en de hulpverlening aan vluchtelingen;
9. geen liberalisering van de internationale economie; afwijzen van vrijhandelsverdragen TTIP en CETA; een halt toeroepen aan de globalisering door internationale ondernemingen te onteigenen;
10. werknemersrechten verdedigen tegen aantasting daarvan die nu plaats vindt door liberalisering van het arbeidsrecht (zie Frankrijk, Loi Travail, die met geweld wordt opgelegd, tegen het verzet van de vakbeweging in); garanderen van een welvaartsvast bestaansminimum voor iedereen, met evenwicht tussen rechten en plichten; garanderen van werkzekerheid;
11. tegengaan van uitputting van energiebronnen en grondstoffen; inzetten op duurzaamheid en langere levensduur van apparaten; beschermen van soortenrijkdom in planten- en dierenwereld; tegengaan van verspilling; hergebruik van grondstoffen; ontwikkelen van duurzame, milieuvriendelijke en niet-fossiele energiebronnen.

Streven naar samenwerking met organisaties die overeenkomstige belangen hebben is geboden. Een socialistische partij moet geen verantwoordelijkheid op zich nemen voor een politiek, die de belangen van kapitalisten dient, en moet niet meewerken aan het in stand houden van het bestaande politieke en economische systeem, ook niet in internationaal verband (zie de Europese Unie). Dan kan beter in de oppositie tegenmacht worden opgebouwd, die opweegt tegen de politieke macht van de kapitalistische machthebbers.