De dag waarop ik moet treuren om het aftreden van David Cameron.
De dag waarop mijn gade na het doorgeven van het nieuws zegt: moet ik nou weg? o nee, ik heb een dubbele nationaliteit.
Een verslaggeefster van de BBC vraagt aan een moeder met baby op arm: “Uw kind zal opgroeien in een onafhankelijk Brittannië”. Want journalistiek is meer dan ooit handelen in opinies zonder enige onderbouwing.
De al even onbenullige en partijdige pers in Nederland vertaalde “Death to traitors, freedom for Britain”, de manier waarop de figuur die gearresteerd is voor de moord op Jo Cox zich voorstelde, met “Dood aan de verraders, vrijheid voor Groot-Brittannië”. Het er in gesmokkelde bepaalde lidwoord slaat al nergens op, maar het moet misschien nog eens uitgelegd worden: Britain is, zeker na vandaag, niet het Grote. Groot-Brittannië is het hele eiland, maar de Schotten doen in meerderheid niet mee. Engeland en Wales blijven samen achter. Dat is Britain.
Laat staan dat de zes graafschappen, in de wandeling Noord-Ierland genoemd, er bij horen. Die horen bij het Verenigd Koninkrijk. En het is dus maar helemaal de vraag of dit kan voortbestaan. In meerderheid heeft dit onderdeel van het VK voor bij de EU blijven gestemd, maar het ziet er naar uit dat de verdeeldheid de tribale lijnen volgt die overwonnen hadden moeten zijn na de overeenkomst van Goede Vrijdag, het enige behoorlijke dat New Labour op zijn naam heeft. Het vereist een wijsheid die duidelijk niet voorradig was in een groot deel van Engeland en Wales en wellicht een dagend besef bij de unionisten in die gewesten dat de liefde voor het Andere Eiland eenvoudigweg niet wederzijds is. En hoewel ik nog moet zien dat Schotland inderdaad bij een nieuw referendum voor afscheiding van het koninkrijk stemt, het kan toch moeilijk volgehouden worden dat dit referendum bijdraagt aan de eenheid van een “onafhankelijk” Verenigd Koninkrijk. In Londen is een petitie gestart voor afscheiding van Engeland!
De meerderheid van het stemvolk (ik kan er niet met eerbied over spreken, we hebben eerder die vertoning van GeenPeil gehad in Nederland) is ingegaan tegen de meerderheid van zijn parlementaire vertegenwoordiging. De opkomst was wel groot, groter dan bij parlementaire verkiezingen. Het grootste deel van de Tories en Labour, de SNP, Plaid Cymru, SDLP, de Greens en de LibDems waren tegen Brexit. Het zou onzin zijn dit parlement de “wens van het volk”, toch ook maar 52%, uit te laten voeren. Achtenveertig procent is evenwel een minderheid die men niet zomaar terzijde kan schuiven.
€-wise,£-foolish is te makkelijke politieke analyse v mt name EUtopisten mt blind vertrouwen in Brussel.Andere tijden,ander Europa! #Brexit
— Marianne Thieme (@mariannethieme) June 24, 2016
De dag waarop het lijkt alsof ik het voor de EU opneem. Wat een tijden. O nee, Marianne Thieme (aan de SP ga ik maar helemaal voorbij), Brexit leidt al helemaal niet tot democratisering van de EU. Het enige dat met zekerheid gezegd kan worden is dat het recht om chaos te bewerkstelligen gebruikt is. En het gezeur dat de hoogopgeleide goedbetaalde “winnaars” van de “globalisering” de middelvinger hebben gekregen is in feite een lofzang op het bekrompen xenofobe nepnationalisme waarin nieuw-extreemrechts handelt. Want voor het overige blijven de Markten hun macht gebruiken, daar kan dat rechts op rekenen.
