Het einde van het Maison Descartes

Geruststellend, als je oostwaarts langs de gracht loopt naar de Vijzelstraat/Vijzelgracht: daar is het Goethe Institut, en daar het Maison Descartes oftewel het Institut Français. Amsterdam, daar heb ik het over. Mooi, bolwerken tegen de opmars van het Amerikaanse televisie-Engels dat men overal en vooral ook in Nederland voor interessant en een intelligent aandoend communicatiemiddel aanziet. Ach ja, de taal van Goethe, Schiller, Kafka, Traven, Hesse, die klinkt zo autoritair, dat is een mening waarmee men in Nederland gerust kan aankomen. En Frans, wat moet je daarmee? Oh my Goooooowd.

Blijkbaar denkt het Franse ministerie van buitenlandse zaken er inmiddels ook zo over. Het in het voormalige Waalse weeshuis gevestigde Institut gaat sluiten. Het gebouw kost veel in onderhoud en kan rendabeler geëxploiteerd worden door de eigenaar (laat me raden wat het gaat worden….).

Sluiting van het instituut in Amsterdam is volgens [docent Samuel] Bauer louter ingegeven door ‘de economische werkelijkheid’. Het voorzag in een aanhoudende belangstelling van drieduizend à vierduizend mensen – deelnemers aan een cursus Frans of bezoekers aan een culturele activiteit. ‘Het instituut doet dus nog steeds wat het bij zijn oprichting werd geacht te doen. Maar kennelijk heeft Frankrijk daar geen geld meer voor over.’

Dat de sluiting definitief is, kan volgens Bauer ook worden opgemaakt uit de afspraken die zijn gemaakt over de onderbrenging van de ongeveer 35 duizend boeken, documenten en dvd’s van het instituut. Een deel daarvan zou worden overgenomen door de Universiteit van Amsterdam, de kostbaarste stukken zouden naar Parijs worden overgebracht.

De Universiteit van Amsterdam, die zelf tienduizenden boeken de dump in heeft gedaan omdat ze niet voldoende werden uitgeleend – geruststellend dit alles.

Verder lezen.