Een paar weken geleden publiceerden Krapuul en Doorbraak het artikel “Het referendum over de associatieovereenkomst met Oekraïne: een lastig dilemma voor links”, geschreven door het Zoetermeerse SP-raadslid Lennart Feijen en zijn ex-collega Bas Schuiling. Aanvankelijk hebben we onze schouders opgehaald bij dit artikel, omdat het een onsamenhangend samenraapsel van voor- en nadelen van een nee- en ja-stem leek, zonder een conclusie. Maar wie goed leest, ziet dat Feijen en Schuiling helemaal niet zo worstelen met een dilemma en dat hun verhaal doorspekt is met stellingen die onwaardig zijn voor links: bagatellisering van het Oekraïense nationalisme en fascisme, de presentatie van het Russische imperialisme als een groter gevaar dan het EU-expansionisme, en een voorstelling van het neo-liberalisme en de EU als moderniserende en progressieve krachten. Dit zijn gevaarlijke gedachten die helaas ook door sommige andere linksen worden verkondigd en daarom om een reactie schreeuwen.
Hoe je het wendt of keert, de ondertekening van de associatieovereenkomst tussen de EU en Oekraïne is mogelijk geworden door de val en vlucht van de toenmalige Oekraïense president Viktor Janoekovitsj begin 2014 als gevolg van de protestbeweging op en rondom Maidan, het centrale plein in de hoofdstad Kiev. In de basis richtte de beweging zich tegen de corruptie van het Janoekovitsj-regime en de breed gevoelde sociale en economische onrechtvaardigheid.
