Another trip down memory lane. Uit de tijd dat iedereen Tolkien en Castaneda las, onderwijl goedkope rosé drinkend en exotische kruiden rokend. Tekstueel nogal …ehhhh…”tijdgebonden”, al dacht ik destijds dat het allemaal bijzonder diepzinnig was. De song zélf staat nog steeds als een huis en het gitaarspel van Ted Turner en Andy Powell is briljant.