De doden van Parijs 13 november jongstleden werden al rap weggepoetst uit de openbaremeningsvoorziening. De terroristen hadden geen mensen gedood, ze hebben het voorzien op “onze wijze van leven”. Dat klinkt toch minder bloederig. Zo kun je de bombardementen op Jemen, Syrië, Irak, Libië enzovoort natuurlijk ook kwalificeren. Maar bij “hun” manier van leven hoort inmiddels dat “zij” kunnen verwachten dat er gebombardeerd wordt. Bommen horen dus bij hun levenswijze. De voortdurende noodtoestand is inmiddels wel gewoon aan het worden in de koloniserende wereld:
Gisteravond rond 22 uur trok vanuit de Reyerslaan nog een kolonne van zes militaire vrachtwagens Brussel binnen, het ging om zeker 150 extra troepen.
De samenwerking tussen de politiediensten, het kabinet Binnenlandse Zaken en het kabinet Defensie loopt vlot, klinkt het bij alle betrokken partijen. Een belangrijke ingreep is dat de zes Brusselse politiezones ervoor gekozen hebben om Guido Van Wijmeersch, de hoofdcommissaris van de politiezone Brussel Hoofdstad-Elsene, aan te stellen als ‘golden commander’. Hij moet de situatie in de hoofdstad overzien en coördineren. Bij de nationale betoging in oktober gebeurde dit ook.
#BrusselsLockdown: dit gebeurt er vandaag (niet) (De Morgen)
De Standaard heeft heeft hier een handzaam overzicht van wat niet functioneert in het gewest Brussel.
Wat geacht wordt te functioneren is de politie en ter aanvulling hierop zowaar het leger. De soeverein is degene die kan bepalen hoe en wanneer het noodtoestand is. In tegenstelling tot wat nu gesuggereerd wordt in alle berichtgeving: dat zijn niet “de terroristen” dus. De permanente noodtoestand als de normale omstandigheid in de neoliberale wereld. De schimmigheid van personen op de foto van de Grote Markt in Brussel in 2005, overgenomen van Wikipedia (CC BY-SA 3.0) is profetisch.
