Er is geen tekst bij, althans in het origineel. Het moet een reclamedeuntje voor bruin vocht geweest zijn in de VS, maar dat wist je destijds niet aan deze kant van de oceaan. Decennia later is het met zang van Andy Williams nog een keer gebruikt als muziekje onder reclame voor naar ik meen een automerk en alsnog een hit geworden.
Het was de herkenningsmelodie van Steve Young op Radio Caroline, ik denk niet dat hij er een speciale bedoeling mee had, het is gewoon een schitterende instrumental met spanningsopbouw die zich ontlaadt in de saxofoonsolo (de “donut”, waarin je de luisteraar v/m kunt verwelkomen) waarna het thema hervat wordt. Erger u nou maar niet aan de titel, het is een instrumental.
Het is de enige hit van Bob Crewe onder zijn eigen naam met het orkest dat Bob Crewe Generation werd genoemd en waar verder niet meer van vernomen is. Dit had hij dan eens niet zelf gepend of gearrangeerd. Als hij vorig jaar niet overleden was (nieuws dat mij ontgaan is) zou hij dezer dagen jarig zijn geweest. Aanleiding om dit nummer in het zonnetje te zetten.
Meer over/van Bob Crewe hier, hier en hier.
LPversie 1966, single 1967
