De regeringspartijen zijn vreselijk in hun nopjes met hun nieuwe deal m.b.t. de sobere maar rechtvaardige opvang van vluchtelingen met een status. Dat ze daarbij artikel 1 van de grondwet verkrachten, deert ze niet. Maar niet alleen de grondwet wordt genegeerd, ook het door ons geratificeerde internationale vluchtelingenverdrag lijkt met de voeten getreden wordt.
In Trouw zegt migratie-expert Lieneke Slingenberg:
“Het VN-vluchtelingenverdrag uit 1951 en de Europese richtlijn over erkenning van vluchtelingen uit 2011 gaan uit van het principe dat erkende vluchtelingen recht hebben op ‘gelijke behandeling’ met nationale onderdanen als het gaat om sociale bijstand en ondersteuning.”
Halbe Zijlstra zegt dat er geen problemen zijn, immers de bijstandswet geeft ruimte om in natura uit te betalen. Dus het huisvesten in een containerwoning aangevuld met een paar tientjes zakgeld, kan volgens hem gewoon.
Gijs Vonk, hoogleraar sociale zekerheidsrecht aan de Rijksuniversiteit Groningen , zegt in het eerder genoemde artikel:
“Het moet rekenkundig kloppen. Je moet beargumenteren dat de bijstand in natura evenveel waard is als andere bijstand. Dus als je zegt: je krijgt een tent, een zak brood, een tweedehandstrui en een paar tientjes leefgeld, ja, dan is dat niet genoeg.”
Alhoewel de internationale verdragen enige ruimte laten om te differentiëren wanneer het om huisvesting gaat, mag dit op het gebied van gezondheidszorg echter niet.
Dat laat ruimte voor gedifferentieerd beleid tussen Nederlanders en vreemdelingen met een verblijfstitel, zegt Lieneke Slingenberg. Al benadrukt het VN-verdrag dat huisvesting voor die laatsten ‘zo welwillend mogelijk’ moet zijn. Bovendien: “Zo’n gedifferentieerd beleid voor alleen vluchtelingen zou wel eens strijdig kunnen zijn met algemene discriminatieverboden in het internationale recht. Ik vraag me af of je vluchtelingen kunt dwingen in containers te wonen.”
Er zullen nog de nodige juridische noten gekraakt worden als de maatregelen die men wenst in praktijk worden gebracht.
