Het culturele belang van Nederland is gediend bij uitwijzing

Een persoonlijk woord eerst.
Wij hebben een paar keer Japanse mensen over de vloer gehad die het hun taak achtten om op bezoek te gaan bij als vreemdelingen opgesloten vreemdelingen (een bezoek dat wij in die dagen coördineerden). Hun motivatie was de schaamte over de racistische bevoordeling die hun ten deel viel: Japanners zijn ereblanken, Chinezen kunnen willekeurig opgepakt worden als de jachtquota gehaald moeten worden. Nu SNSReaal aan een Chinese bank verpatst wordt is het nog maar de vraag of Chinezen inmiddels niet ook ereblanken zijn. Mensen uit Indonesië in ieder geval niet. Hun is de afgelopen eeuwen niet gevraagd of de gewapende visite van witten uit wat op den duur Nederland ging heten een verrijking van hun cultuur was.

In 2010 haalde hij cum laude zijn master aan het Conservatorium van Amsterdam. Hij treedt regelmatig op, zowel solo als in kamermuziekensembles. Hij begeleidt koren en is muziekdocent aan het Rudolf Steiner College in Rotterdam. De Indonesische pianist Harimada Kusuma, die al sinds 2003 in Nederland woont, keert op 21 juli 2015 voorgoed terug naar Indonesië. Hij mag van de Nederlandse immigratie- en naturalisatie dienst (IND) niet langer in Nederland blijven.
De IND acht niet aangetoond dat met zijn activiteiten een wezenlijk Nederlands economisch of cultureel belang wordt gediend: “Met alle respect voor de talenten van meneer Kusuma, we vinden niet dat zijn aanwezigheid in Nederland van cultureel belang is.”

De man had subsidie moeten aanvragen, dan was zijn culturele status tenminste duidelijk bevestigd.
Deze pianist weet wanneer hij te veel is, dat voelt een mens haarfijn aan.