De knokploeg van Dijsselbloem

Je hebt een Duitse bank en je hebt een Duitse aannemer. En je hebt een Griekse regering die banen wil scheppen en wil groeien. Ze leent geld van een bank en betaalt de aannemer voor een vliegveld, wegen, gebouwen, maakt niet uit, een smak geld. De aannemer krijgt zijn geld en de bank krijgt over de verstrekte leningen de reguliere rente en aflossingen. Daarna krijgen we de crisis van 2008 en gebeurt er dit:

1. Griekenland kan niet meer betalen.
2. Jan Kees de Jager en consorten gaan naar een andere bank, lenen tegen 1 of 2% en nemen met dat bedrag de schuld van de Duitse bank over.
3. Griekenland krijgt een lening van Jan Kees c.s. met rente van 4% of 5% en genereert daarmee inkomsten voor de schatkist, althans zo wordt het verkocht.
4. Om “gered” te worden door Jan Kees moet Griekenland zich wel aan een streng regime onderwerpen. Er moet bezuinigd worden op alles wat beweegt.
5. Dat programma mislukt want Griekenland heeft begin 2015 net zoveel schulden als in 2011 en produceert 25% minder. Het land bevindt zich aan de rand van de afgrond en een linkse partij komt aan de macht en krijgt het mandaat om een andere koers te varen.
6. Bijna alle economen die iets voorstellen, inclusief het IMF, zeggen dat de schuld van Griekenland onhoudbaar is: Welk economisch scenario je ook kiest, de schuld zal alleen maar groter worden.
7. Desondanks handhaven de schuldeisers de strakke lijn en zet de ECB de geldkraan naar de banken stil als Griekenland een IMF betaling mist, ondanks het feit dat de positie van Griekse banken, private instellingen,  geen aanleiding geeft tot het stopzetten van de geldkraan. De banken hadden extra geld nodig omdat mensen hun geld massaal opnamen, niet omdat de banken er financieel slecht aan toe waren.
8. Griekenland capituleert en er wordt afgesproken dat er een fonds komt waarin 50 miljard Griekse bezittingen worden geliquideerd. Dat wil zeggen dat zaken die nog aan de Griekse staat behoren worden verkocht en dat het geld in het fonds komt.
9. Degene die b.v. een vliegveld wil kopen gaat naar een Duitse bank, leent geld, en koopt van de Griekse overheid het nationale vliegveld.
10. Daarna komen er nog meer ondernemers en kopen tegen scherpe prijzen nog meer Griekse eigendommen. Uiteraard met geleend geld.

Samengevat: Bank A leent teveel geld uit aan Griekenland, krijgt haar geld niet, laat politici de vordering nationaliseren zodat Bank A haar geld weer heeft en de belastingbetaler er mee in zijn maag zit, Griekenland wordt daarna de afgrond in bezuinigd en gedwongen eigendommen in de uitverkoop te doen, waarna Bank A weer het geld uitleent aan een investeerder om die eigendommen goedkoop op te kopen.

Ook zonder het feit dat de uitlenende bank initieel het geleende bedrag niet eens in haar bezit had, maar op basis van een ‘reserve’ giraal mocht creëren en uitlenen, is de samenzwering die zich aftekent al erg genoeg.

De Syriza-regering was de eerste Griekse regering die niet langer aan de Troika geleide teloorgang wilde meedoen en met de EU-partners, vertegenwoordigd in de Eurogroep, er samen uit wilde komen. Elkaar helpen, niet de banken. Niet meer nieuwe leningen om meer banken af te betalen, niet met geld dat voor 90% terugvloeide naar de banken, maar met een programma dat Griekenland meer adem zou geven om zich te herstellen. Griekenland had alle hervormingen die de Troika gevraagd waren doorgevoerd – ze werd als het ware vijf jaar lang door de Troika geregeerd – maar zat met het opgedrongen programma eind 2014 alweer aan de grond. Logisch dat Syriza van die Troika af wilde.

De leden van de Eurogroep hebben zich echter niet gedragen als partners, maar als veredelde incassomedewerkers die niet in het belang van Europa, de EU of Griekenland handelden, maar in de onderhandelingen uitsluitend de belangen van de schuldeisers dienden en daarbij chantage en dreigementen (bankruns, faillissement, regime change) niet uit de weg gingen. En die belangen van de schuldeisers waren blijkbaar niet de afbetaling van de schulden, maar het goedkoop opkopen van een opzettelijk failliet getrokken land. Om de achterbaksheid van Dijsselbloem en consorten te zien, moet je alleen maar even het idee loslaten dat deze club met de beste bedoelingen handelde om Griekenland te redden. Het mislukte reddingsplan is namelijk niets meer of minder dan een uitstekend geslaagd privatiseringscomplot.

De EU-elite is een samenzwering van banken, media, multinationals en politici. Een criminele bende van industriële fascisten en psychopaten die de Europese burger als melkkoe ziet, elke winstgevende economische activiteit wil privatiseren en uitmelken en elke onhoudbare schuld in de mik van de belastingbetaler willen schuiven.

En wat doen wij, Nederlandse burgers? We zien niet hoe om ons heen de kuilen worden gegraven, omdat we het te druk hebben met muren tegen elkaar op te richten. Onze politici vertegenwoordigen niet onze belangen, maar de belangen van banken en multinationals. Dat blijkt uit gasboringen in Groningen, uit de uitholling van het zorgstelsel, de massale bailouts van banken, en het kapotmaken van de rechtszekerheid in werk en inkomen en de privacy van ons allemaal.

Met het huidige tempo waarin onze staatsschuld groeit, is het gewoon een kwestie van tijd totdat we in een vergelijkbare situatie als Griekenland komen te zitten. Het gaat alleen veel langzamer, het duurt misschien nog een generatie, steeds een beetje meer, zodat onze kinderen over vijftig jaar, als de staatsschuld is opgelopen tot een biljoen, alleen nog maar in de geschiedenisboekjes over onze huidige opgedrongen illusie van vrijheid kunnen lezen. En o wee als we niet presteren, dan krijgen we de austerity knokploeg van de zoveelste opvolger van Dijsselbloem op bezoek. De financiële inquisitie van de satanische kerk van het geloof van het geld dat niet bestaat.

Het tempo van knechting van de burgers van een land is evenredig met de toename van de staatsschuld. En een staatsschuld is niets meer of minder dan een collectief slavencontract dat in het begin de illusie van economische voorspoed geeft, maar uiteindelijk door de onverbiddelijke rentelast leidt tot complete onderwerping. Soms gaat het snel, zoals bij Griekenland, soms duurt het een tijdje. Maar we komen allemaal aan de beurt. Enjoy the ride.