Onderstaand artikel is overgenomen met toestemming van de schrijver, Abu Pessoptimist, en verscheen eerder op zijn eigen site.
Hij vertelt – zoals hij al eerder deed – dat het Israelisch-Palestijnse conflict niet om land gaat (geen territoriaal conflict is) maar dat het een kwestie is van de islamieten die Joden haten. En het Westen natuurlijk. Daarom is Israel ook een voorpost in de strijd van het Westen tegen islam. Let us never forget that Islam threatens not just Israel; Islam threatens the entire world. Without Judea and Samaria, Israel cannot protect Jerusalem. The future of the world depends on Jerusalem. If Jerusalem falls, Athens and Rome – and Paris, London and Washington – will be next.., zegt Wilders.
Maar wat wel nieuw was, was dat Wilders zich in zijn rede waagde aan een stukje Mediterrane geschiedenis en zich -voor het eerst – ontpopte als Midden-Oosten specialist. Met een verbluffend resultaat. Want nu eens stelde hij zich volmondig achter citaten waarin het Hashemitische koninkrijk Jordanië de Westoever opeiste, dan weer haalt hij met instemming een claim aan van de PLO dat Jordanië eigenlijk onder PLO-bewind zou moeten komen. En zelfs ging hij zover dat hij een claim van de Syrische ba’athisten van weleer voor zijn rekening nam, waarin ervan uitgegaan werd dat Israel, de Westoever en Jordanië eigenlijk deel uit zouden moeten uitmaken van een Groot-Syrisch rijk.
Wilders de deskundige beschrijft eerst correct dat het huidige Jordanië behoorde tot het Britse mandaatgebied Palestina en daar in 1922 door de Britten van af is gesplitst die er de Hashemieten op de troon zetten. Vervolgens komen er echter passages waaruit blijkt dat Wilders en zijn secondanten (Martin Bosma?, Wim Kortenoeven) wel aardig citaten kunnen opdiepen, maar weinig van de context hebben begrepen. Maar oordeel zelf:
Since Jordan is Palestine, it is the duty of the Jordanian government to welcome all Palestinian refugees who voluntarily want to settle there.
Until the late 1980s, Jordan’s Hashemite rulers did not deny that their country was Palestine. They said so on numerous occasions. In 1965, King Hussein said: “Those organizations which seek to differentiate between Palestinians and Jordanians are traitors.” As late as 1981, Hussein repeated – I quote – “Jordan is Palestine and Palestine is Jordan.”
In March 1971, The Palestine National Council, too, stated that – I quote – “what links Jordan to Palestine is a national bond […] formed, since time immemorial, by history and culture. The establishment of one political entity in Transjordan and another in Palestine is illegal.” – end of quote.
Drie zaken op een hoop geveegd, drie keer onzin.
1) Waarom zou Jordanië, dat inderdaad oot deel uitmaakte van het mandaatgebeid Palestina, meer dan Israel dat daar niet minder toe behoorde, de plicht hebben vluchtelingen op te nemen die daar ‘voluntarily’ willen wonen.
2) Als de Hashemitische heersers van Jordanië zeiden dat Jordanië Palestina, en Palestina Jordanië was, dan bedoelden ze daarmee dat ze een terechte claim hadden op de Westoever, die ze in 1948 hadden bezet en geannexeerd. Dat gebeurd tijdens de oorlog die Israel zijn Onafhankelijksheidoorlog noemt, en met instemming van Israel zelf (zie Avi Shlaim, Collusion over the Jordan) Als Wilders de claim van Hussein met instemming citeert, zegt hij dus eigenlijk dat de Westoever, die in 1967 door Israel weer op Jordanië werd veroverde, maar beter weer aan Jordanië kan worden teruggeven.
3) Het citaat van de Palestijnse Nationale Raad moet natuurlijk gezien worden in het perspectief van het feit dat een jaar eerder de ‘Zwarte September’ woedde waarbij koning Hussein de PLO bloedig (ten koste van 20.000 doden) uit zijn land verdreef. En waarom verdreef Hussein de PLO? Omdat hij de PLO er – niet helemaal zonder reden – van verdacht de macht in zijn land te willen overnemen. Zou Wilders willen dat de PLO dat alsnog deed?
Maar nog een citaat:
By the late 1970s, however, the Arab authorities began to differentiate between Jordanians and Palestinians. What was previously considered to be treason and illegality suddenly became the propaganda line.
In March 1977, PLO executive committee member Zahir Muhsein admitted in a candid interview in the Dutch newspaper Trouw: – I quote –
“Only for political and tactical reasons do we speak today about the existence of a Palestinian people, since Arab national interests demand that we posit the existence of a distinct ‘Palestinian people’ to oppose Zionism. For tactical reasons, Jordan, which is a sovereign state with defined borders, cannot lay claim to Haifa and Jaffa, while as a Palestinian, I can undoubtedly demand Haifa, Jaffa, Beer-Sheva and Jerusalem. However, the moment we reclaim our right to all of Palestine, we will not wait even a minute to unite Palestine and Jordan.” – end of quote.
Wilders constateert hier dat er in de late jaren zeventig onderscheid gemaakt werd door Arabische leiders tussen Jordaniërs en Palestijnen. Dat zou om redenen van ‘propaganda’ zijn. Schattig deze opmerking. Jordanië en de Palestijnen voerden in 1970 een bloedige oorlog (zie hierboven) en dan zou er een paar jaar later om redenen van propaganda een onderscheid tussen Palestijnen en Jordaniërs worden gemaakt? Wat een kul. De waarheid is eerdre het tegenovergestelde. Jordaniërs (en de PLO) beweerden tot begin jaren zeventig om propagandistische redenen – maar met tegenovergestelde oogmerken – dat Jordanië en Palestina een en hetzelfde waren. Na de oorlog van 1970 namen ze daar toch meer afstand toe..
2) En dan het citaat van Zuheir Mohsen (een correctere spelling van de naam dan die van Wilders). Het citaat, dat overigens van Wikipedia is gehaald (wie heeft het daar neergezet?) laat het perspectief weg dat Mohsen van As Saika was, een Palestijns filiaal van de Syrisch Baath-partij (een partij met een pan-Arabische ideologie) en dat hij een een bondgenoot – of beter gezegd:vazal – was van de toenmalige president Hafez al-Assad. En in het citaat geeft Mohsen een prachtige illustratie van de werkelijke aspiraties van de Syrische Baath van dat moment: Jordanië, Palestina, Israel, het was allemaal onderdeel van één Groot-Syrië, dat op zijn beurt weer deel uitmaakte van een groot pan-Arabisch rijk. Maar om tot het grote doel te geraken, zegt Mohsen eigenlijk, wilden de pan-Arabische Palestijnen best wel even doen alsof ze nationalistische Palestijnen waren. Door dit citaat met instemmingt te herhalen, verleent Wilders in feite een soort geloofwaardigheid aan de Syrische claim op het hele grondgebied van Israel (inclusief de Westoever) steunt) en op Jordanië.
Vooruit, nog een citaat:
In 1988, as the first Intifada raged, Jordan officially renounced any claim of sovereignty to the so-called West Bank. In recent years, the Jordanian authorities have stripped thousands of Palestinians of their Jordanian citizenship. They do so for two reasons.First, because the alien Hashemite rulers fear that the Palestinians might one day take over their own country. And second, because stripping Palestinians of their Jordanian citizenship supports the falsehood that Jordan is not a part of Palestine. And that, consequently, the Palestinians must attack Israel if they want a place of their own. By arbitrarily reducing thousands of their citizens to statelessness, the Jordanian authorities want to force the Palestinians to turn their aspirations towards the establishment of another Palestinian state in Judea and Samaria. This decision is a great injustice committed by the Hashemite rulers of Jordan – this foreign clan which the British installed.
Inderdaad, in 1988 tijdens de intifada, verbrak koning Hussein formeel de banden met de Westoever, die tot dat moment nog vertegenwoordigers had in het Jordaanse parlement en waar hij tot dat moment nog de salarissen van de ambtenaren betaalde, allemaal in de hoop de Westoever die hij in 1967 kwijtraakte ooit weer bij Jordanië te kunnen voegen. Waarom verbrak Hussein de banden? Uit vrees voor het Palestijnse nationalisme dat toen duidelijker dan ooit aan het lcht kwam tijden de intifada. En om dezerlfde redenen als waarom hij de Palestijnse onderdanen die in Jordani:e zelf wonen en die 60% van de bevolking uitmaken, zwaar liet ondervertegenwoordigen in zijn parlement. Dat is overigens een trend die door Husseins opvolger Abdallah II wordt voortgezet. Tijdens de vorige maand gehouden Jordaanse verkiezingen die – maar dat terzijde – in democratisch opzicht weinig voorstelden, haalden Palestijnen op grond van een handige indeling in kieskringen die hun invloed om het zo te zeggen ‘verdunde’, maar 20% van de stemmen.
De redenen voor deze dingen zijn simpel te achterhalen. Jordanië mag dan historisch een kort moment deel hebben uitgemaakt van wat toen als Palestina werd beschouwd, maar het is van oosprong niet Palestijns, maar een echte Bedoeïnenstaat. De macht van de koning is ook gegrondvest op een overeenkomst met een waslijst aan tribale belangen en wie de ‘who is who’ van de Jordaanse politiek een beetje bijhoudt ziet dat er weliswaar posities voor Palestijnse getrouwen van de koning zijn ingeruimd, maar dat de werkelijke macht in parlement en regering steeds in handen is van dezelfde Bedoeïnenclans.En die willen echt niet hun bevoorrechte positie uit handen geven aan een groep die niet als autochtoon wordt beschouwd.
Of er recent duizenden Palestijnen van hun staatsburgerschap zijn beroofd weet ik niet – volgens mij speelde er zoiets ten tijde van de eerste Golfoorlog in 1991, toen duizenden Palestijnen met de Jordaanse nationaliteit uit de Golflanden werden verjaagd en Jordanië door hen dreigde te worden overstroomd. In ieder geval gebeurde het zeker niet, zoals Wilders beweert, om de ‘valse voorstelling van zaken te ondersteunen dat Jordanië niet Palestina is en dat de Palestijnen Israel moeten aanvallen als ze een een plek voor zichzelf willen’, maar uitsluitend om die andere reden die Wilders heel terloops aanstipt: ‘de vrees van de Hashemieten dat de Palestijnen hun land zouden kunnen overnemen’.
Vooruit, ter afsluiting nog één citaat:
I am not naïve. I am not blind to the possibility that if Jordan were to be ruled by the Palestinians, this might lead to political radicalization in Jordan, zegt Wilders nog . (…..) We only want a democratic non-violent solution for the Palestinian problem. This requires that the Palestinian people should be given the right to voluntarily settle in Jordan and freely elect their own government in Amman. If the present Hashemite King is still as popular as today, he can remain in power. That is for the people of Palestine to decide in real democratic elections.
I am not naive?? Eerst een ‘vrijwillige’ verhuizing afdwingen en dan die vreemdelingen de macht laten overnemen in Amman, waarbij – van Wilders dan – de koning mag blijven zitten? En dat alles in het kader van een ‘niet-gewelddadige, democratische oplossing’? Godallemachtig, hoe naïef, nee hoe wereldvreemd, kan iemand zijn??.
Is dit waardevolle stuk van Abu Pessoptimist?
Mooi voer voor Kamervragen aan de minister van BuiZa!
😈
Oh schijt was ik vergeten erboven te zetten mea culpa. 🙁
De Jordaanse regering vindt zolang zij bestaat – hetgeen niet daverend lang is – dat de Bedoeienen het hoofdbestanddeel van de bevolking vormen.
De Tsjerkessen, verdrevenen uit het door Rusland veroverde deel van de Kaukasus (zonder tekort te willen doen aan de Armeniërs of Palestijnen zou al dat geschuif en gejaag met volkeren in die buurt eens geheel in kaart gebracht moeten worden, en in de publiciteit) – de Tsjerkessen (Adyghe) dus hebben het slaperige stadje Amman bevolkt in de laatste dagen van het Ottomaanse Rijk. Zij krijgen meer aandacht in het overzicht van de volkeren van Jordanië op de officiële site van het koninkrijk.
En zie hoe weing plaats in meer dan een zin de (Cisjordaanse) Palestijnen krijgen.