“Zaktijd” – de tijd tussen het aanleveren van kopij, het zwoegen van de opmaakredactie en het naar de drukker schieten (per buizenpost in oude tijden). Bij een avondkrant zo ongeveer tegen de tijd waarop je naar de kantine gaat, bij een weekblad dinsdagmiddag. Ik kan de sfeer nog heel goed voor de geest halen. Er worden pilsjes uit de automaat getrokken en er wordt gewerkt aan de Diepergaande Stukken die voor de hete actualiteit hebben moeten wachten. Ik vertel geen geheimen want er is geen gedrukte dagblad- of weekbladpers van belang meer in Nederland en wat daarvoor doorgaat op papier of online lijkt door permanent aan de fles lurkende stagiaires samengesteld te worden – in afwachting van hun onvermijdelijke promotie tot Woordvoerder van de Menister.
Ik hield van de spanning van tot het laatste mogelijke ogenblik of misschien juist daar net voorbij de telex in de gaten te houden voor het allerlaatste nieuws. De telex… DE Nederlandse telexnieuwsbron is verpatst aan godbetert Veronica maar het lijkt mij dat het ANP geen telexberichten meer laat uitspuwen. Ook teletekst is allang een gepasseerd station. En het ANP is zelf als gekleurd instituut geen Instituut meer dat men serieus kan nemen. Nieuws komt op je aangevlogen via het wereldwijde web. Het zou nog wel handig zijn voor radionieuws. Een enkele keer hoor ik “nieuws” gelezen door een jong persoon op het lokale radiostation dat ik nota bene zelf heb opgericht (niet alleen uiteraard, maar daarover een andere keer) dat liggend vanuit de sofa lijkt te komen: opgewarmde kliekjes die allang weg hadden moeten zijn. Nieuwsvoorziening, ach… dit doen we voor ons cv voor het woordvoerderschap van de wethouder.
Internetnieuwsmedia werken anders, hoogstwaarschijnlijk kunt u zich juist geen voorstelling (meer) maken van die andere media. Nieuws vliegt je om de oren op allerlei manieren, vaak kan het alleen al vanwege de nieuwsbron in het ronde archiefje zoals het op de krant heette. Er komt geen zaktijd – hoewel, bij deze op nieuws gerichte site geldt doorgaans negen uur ’s avonds Nederlandse tijd als tijd voor het laatste item. Maar op een dag als gisteren komt het nieuws dan eigenlijk nog pas echt los, het overweldigende NEEN van de Grieken tegen de dictaten van Dijsselbloem en wie er achter hem zitten of staan. Dijsselbloem, hij had ook gisteravond nog niet het idee dat hij een man van gisteren was. Toch is het moeilijk de man als tragisch te zien.
Bij Krapuul is het soms ook tegen de voorttikkende klok in werken. Iemand die zich niet vertoont in het redactielokaal deponeert een stuk en dat liefst tien minuten voor het hele uur als het de bedoeling is dat er weer iets verschijnt. Race tegen de klok. Het doet denken aan de spanning die radiowerk, en dan bedoel ik echt radiowerk, niet het liggen op de sofa als bovengenoemd, met zich meebrengt. Of de krant. Wordt het publicabel nog op het uur? Soms lukt het, soms lukt het niet. U merkt dat verder niet, gelukkig. U hoort er nu even van.
Tijdenlang was Nederlands nieuws vervelend en in internationale context gênant. Wat is er van dat vrijzinnige vrijgevochten landje geworden, met die Wilders die steeds getuigt van de ideologische dominantie van extreemrechts? Maar het is niet (meer) zomaar het verhaal van Nederland van nu.
De Nederlandse Lente, die dicht bij de hand voor mij vorm kreeg met de Bunge- en Maagdenhuisbezetting, heeft mij, en niet alleen mij uiteraard, het verlangen en de hoop gegeven dat dit medium een rol kan spelen bij het te boven komen van de schande van de krapuliteiten die dit land te lang al teisteren. Een nieuwsmedium dat bijdraagt aan de broodnodige vorming van “links van links”. U heeft het wellicht opgemerkt en misschien is de verandering die dit hier met zich meebrengt ook zo geleidelijk gegaan dat u het niet heeft opgemerkt. Dat is niet erg. Ik vind het jammer dat Jeroen van den Heuvel, de oprichter van Krapuul, er ook niet zijdelings meer bij betrokken wil zijn, maar het zij zo (zijn vertrek heeft hier verder niet mee te maken).
Omdat Freddie & the Dreamers nu ook weer niet adequaat mijn gevoelens over bijna vijf jaar samenwerken weergeven een van de motieven van hun plaat die ik dus niet aan “onze” Jeroen opdraag.
For auld lang syne my jo…
We twa hae paidl’d in the burn
Frae morning sun till dine,
But seas between us braid hae roar’d
Sin auld lang syne.
And there’s a hand my trusty fiere,
And gie’s a hand o thine,
And we’ll tak a right guid-willie waught,
For auld lang syne
