Niet lang geleden wilde een zak stront van een Sarah Palin fansite die er naast zijn bagger tikken op dat haatblog (waar die heks van een Voet onlangs asiel kreeg nadat ze voor onrendabel was verklaard bij het CIDI en waar men verder ‘lacht om gaskamers tot men er tegen kan’ of hoe die oprisping van het geestelijk gestoord zijn daar ook alweer luidde) een dagtaak aan heeft mensen voor ‘jodenhater’ en ‘antisemiet’ uit te maken de wereld wijsmaken dat Marokkaanse soldaten in de Tweede Wereldoorlog weinig anders deden dan moordend en vooral verkrachtend door Europa trekken.
Hij, ik heb het over (*trekt nu een wel heel vies gezicht* zoals gewoonlijk wanneer het over hem gaat) Bart Schut, produceerde er een partij diarree over waarbij zijn voornaamste bron – in tegenstelling tot wat ie de rest van de wereld wilde laten geloven – de getuigenis op een cassettebandje was van een onverbeterlijk nazi-wijf die de grootmoeder van collega Nanninga geweest kon zijn.
Natasha Gerson maakte in mei j.l. korte metten met de ongetwijfeld raciaal gemotiveerde vuilspuiterij van Schut.
Vandaag jammert en moppert een generaal van de Landmacht genaamd Hans Damen dat de bereidheid van Nederlanders om te vechten ‘voor hun land’ uiterst gering is in vergelijking met diezelfde bereidheid bij Marokkanen ten aanzien van hun land.
Tsja, de bereidheid van Nederlanders om te vechten is best wel groot als het maar voor ‘de goede zaak’ is hè: zo vochten er ruim 25.000 Nederlandse SS’ers aan het Oostfront voor Hitler en bood er slechts een fractie van dat aantal actief verzet tegen de nazi-bezetter.
Verder besteden wij hier vrijwel dagelijks aandacht aan de legers ‘goede vaderlanders’ die er op social media blijk van geven graag bereid te zijn de ‘islamisering’ van Nederland een halt toe te roepen.
Meer verschillen als het gaat om Marokkanen en Nederlanders:
Zowel Marokko als Nederland raakten als koninkrijk verwikkeld in de Tweede Wereldoorlog. Hier vluchtten de Oranjes halsoverkop naar Londen. Sultan Mohammed V bleef op zijn post toen Marokko onder fascistisch gezag kwam. In Nederland werkten ambtenaren en politie gedienstig mee met de bezetter. Gemeenteambtenaren stelden lange lijsten samen met daarop de namen en adressen van in hun plaats woonachtige joden. De Nederlandse politie assisteerde de nazi’s vervolgens bij de razzia’s. Zo vonden 100.000 van de 140.000 Nederlandse joden de dood.
Nee, dan Marokko. Sultan Mohammed V weigerde zijn 200.000 joodse onderdanen te laten afvoeren naar Europese vernietigingskampen. Zijn letterlijke woorden: “Ik sta mijn kinderen niet af. Wij hebben hier alleen Marokkanen.” En zo geschiedde. Marokkaanse joden hadden het tijdens de Tweede Wereldoorlog zeker niet gemakkelijk, maar de jodenster en de gaskamers bleven hen gespaard.
Misschien hadden – zoals in het artikel terecht gesteld – die ruim 7000 moslim-mannen in Srebrenica over wier lijken Hans Damen flink tracht te doen (hetgeen iets zegt over zijn moreel verrotte staat) ook nog wel geleefd als er daar twintig jaar geleden Marokkanen waren geweest in plaats van Nederlanders die traditie-getrouw meestal helpen de ‘unerwünschten’ op bus of trein te zetten.
Eat that, Schut (en stik er voor mijn part in).
