De vergeten doden van Curaçao (het waren er “maar” twee)

Arnold J. van der Kluft2

30 mei 1969 groeit een staking bij de Shell in Willemstad op Curaçao uit tot een waar volksoproer.
Het spreekt vanzelf dat de koloniale regering ter plaatse Nederlandse mariniers vraagt de “urde” te herstellen. Twee doden, vele gewonden. (Men mag nu verschrikkelijk praten op radio en televisie, maar dit is op een andere manier onverdraaglijk).
De laatste klassiek-koloniale militaire inzet vanuit Nederland. Klassieke praatjes over plunderen en “drunkenschap”, en over gemolesteerde “Europeanen” (die een aparte wijk hadden die door de zwarte bevolking alleen met een pasje bezocht mocht worden, hetgeen uiteraard niet vermeld wordt maar wel een echt Nederlandsche traditie genoemd mag worden).

Arnold J. van der Kluft

Veel kostbaar bloed heeft 's werelds loop gestort
en menig bloem is onverhoopt verdord;
verhef u niet op jongzijn en op glans,
de knop valt af, eer zij geopend wordt.

(J.H. Leopold)

2 gedachten over “De vergeten doden van Curaçao (het waren er “maar” twee)”

  1. nexus m. zegt:

    Nu begrijp ik beter het idee achter de Nederlandse dorpen in Spanje waar onze burgers wonen die niets meer te maken willen hebben met buitenlanders, Marokkanen enz.

Reacties zijn gesloten.