PVV herstelt NSB-traditie

U weet dat wij dat wij hier niet vies zijn van een Godwinnetje zo hier en daar. Immers, A Godwin a day keeps the Nazis away,maar met de PVV wordt het af en toe gewoon té makkelijk. Met prinsevlaggen zwaaien, een meeuw als logo nemen, miljoenen moslims willen deporteren, etnische zuiveringen tegen Marokkanen willen instellen om vervolgens ‘Godwin!’ ‘Schande!’ en ‘Walgelijk!’ te kunnen roepen bij ook maar de geringste parallel die iemand het waagt te zien met de jaren dertig en veertig. Het lijkt wel alsof ze het erom doen.

Kortom, ze hebben het weer eens voor elkaar, want wie was er vóór Fleur Agema (PVV) en Marcel de Graaff (PVV) het enige andere Kamerlid dat ooit aangifte deed tegen een collega-Kamerlid? Juist, Marinus Rost van Tonningen, lid van de NSB in 1939. Hij deed dit tegen Henricus Ruyter van de Roomsch-Katholieke Staatspartij die hem een landverrader had genoemd:

Het Kamerdebat liep zo hoog op dat de voorzitter Rost van Tonningen het woord ontnam. Hij en enkele Kamerleden zetten de discussie voort, waarbij het bijna tot een handgemeen kwam. De voorzitter beëindigde de vergadering en liet Rost van Tonningen de zaal uitzetten. Ruyter riep hem nog na dat hij een landverrader was. Omdat de vergadering op dat moment al gesloten was, kon Ruyter zich niet beroepen op zijn parlementaire onschendbaarheid. (Trouw)

We kunnen hier twee conclusies uit trekken: de PVV volgt ten eerste inderdaad voor de zoveelste keer de NSB in het voetspoor, en ten tweede wist men in 1939 blijkbaar nog hoe je met dergelijk schorriemorrie in je parlement om dient te gaan.