Zomaar een paar van de duizenden gevoelens die mij de laatste maanden overspoelen. Het stormt in me. Mijn menselijkheid wordt beetje bij beetje afgepakt door de Staat, het politieke en ambtelijke geteisem, en laat ik daarbij vooral de keurige enge Normalbürger op straat niet vergeten. Ik vind de sfeer in dit land eng en bekrompen geworden en het lijkt met de dag erger te worden.
Ik heb er een dagtaak aan om niet net zo goor te worden als het drek dat ons overspoelt. Netjes blijven, geduldig zijn, luisteren. Niet schreeuwen of schelden, nadenken, de juiste keuzen blijven maken in de akelige situaties die zich voortdurend aandienen in de vorm van alwéér een of ander achterlijk bruin plan of stompzinnige opmerking. Het vreet energie dit niet-willen-worden-zoals-zij. Daarmee bedoel ik dan niet mijn plannen en visie op een andere, betere manier om met elkaar te leven, die zijn nog hetzelfde gebleven. Daar geloof ik rotsvast in. Dat krijgen ze niet uit me.
Er wordt maar gebeukt en gedramd. Er wordt ook niet meer geluisterd als je wat wil zeggen. Alle wegen tot communicatie worden verder afgesloten, je wordt in een hoek gedreven als je zegt socialist/anarchist te zijn. Dan moet IK maar eens uitleggen, voor de honderdste keer, wat voor “onzin” dat nu weer is.
Het lijkt steeds vaker alsof er niet veel meer te kiezen valt. Volledig terugtrekken uit deze wereld en in een klooster gaan wonen lijkt me soms het beste. Weg van het geweld. Daar komt nog bij dat het lijkt alsof er een andere fase is aangebroken in de kapitalistische terreur. De gekte van de laatste jaren die in de geesten van mensen is geramd lijkt om te slaan naar het op veel grotere schaal accepteren en zelfs willen uitvoeren van fysieke onderdrukking. Het volk is bereid geweld als normaal te zien. Zelf vind ik de al heel lang bestaande psychische terreur net zo erg, maar het fysieker gewelddadiger worden is mijns inziens nieuw en voltrekt zich steeds heftiger en sneller.
Ik kan dit niet alleen hoor, ik heb anderen nodig om te overleven in deze strijd van iedere dag. Niet alleen psychisch maar ook fysiek. Ja, ik vrees voor de toekomst. Geen kwaad met kwaad vergelden, ik hoop dat ik het volhou.
Het is maar een gevoel hoor. Het wordt je aangepraat door de media, aldus een ander artikel hier op de site.
Tip 1: Uit je onbehagen in concrete activiteiten en ga vrijwilligerswerk doen. Het geeft veel voldoening en je hebt vast genoeg ideeën om daar iets van te maken.
Tip 2: Blijf weg van deze site. Negativisme, gezeur, gescheld, maar weinig opbouwende stukken. Dat zuigt jou mee in het idee dat niets deugt in de samenleving.
Tip 3: Koop een enkeltje Heraklion en ga naar Zuid Kreta, bijvoorbeeld omgeving Matala. Zoek een eenvoudig onderkomen en ga liggen op het strand van Kommos. Geniet en laat alles los. Kom pas over een paar maanden terug.
Tip 4: Volg tip 1, 2 en 3 op.
Rot toch op man met je stompzinnig geleuter en gezeik.
Zo, dit lucht op.
Nou, nou, een beetje fatsoen aan de dag leggen zou niet verkeerd zijn. maar als je wilt is er ook een tip 5: Zoek een touw en een balk en ga hangen. Dan val je anderen niet meer lastig met dat depressieve ouwe-wijven-gezanik. Ik voel me zohoho zielig..slachtoffertje !
Ik ben je getrol meer dan zat.
@1 Zelfingenomen hedonisme is geen oplossing voor terechte gevoelens van onmacht, teleurstelling en angst.
Niet iedereen past namelijk het totalitaire neoliberale corset. Een samenleving waar achterdocht, uitsluiting, hebzucht en stompzinnigheid de norm lijkt te worden, is niet iets om vrolijk van te worden.
Ik troost me met de gedachte dat uiteindelijk aan ieder totalitair systeem een eind komt!
@Gervin. Ik denk dat hedonisme wel degelijk een bijdrage kan leveren aan de bestrijding van dergelijke gevoelens. Ga dát doen wat je een goed gevoel geeft.
Gervin:
[Ik troost me met de gedachte dat uiteindelijk aan ieder totalitair systeem een eind komt!]
Goed plan 🙂
Misschien had ik wijzer moeten zijn en een stukje als dit waar het over gevoelens gaat niet op moeten schrijven. Ik had na enig nadenken kunnen weten dat de wolven klaar staan om je op je gevoel aan te vallen, daar leven ze nu eenmaal van.
Blij dat je reageerde, dank daarvoor.
Nederland is een van de fijnste landen ter wereld om in te leven. We zijn rijk, we zijn gezond, we worden oud, we hoeven niet te hard te werken, we gaan op verre vakanties naar tropische bestemmingen, we hebben alles. Als je zelfs hier niet zelfs een klein beetje tevreden kunt zijn heb je je eisen misschien iets te hoog gesteld…
Natuurlijk is depressiviteit niets om grappen over te maken maar er zijn op kosten van de gemeenschap genoeg goede medicamenten verkrijgbaar om je ‘moeilijke Nederlandse bestaan’ draaglijk te maken. Het stukje hierboven is dan ook in een woord samen te vatten: potsierlijk
LRd mijn depressie duurt al vanaf 17/12 toen ik op Schiphol landde. Ik heb vandaag voor het eerst eten klaar gemaakt. Ik vrees het ergste: kan ik het nog wel? Ik lees je stuk in context van de andere stukken: koffieverhalen en vragen over de tolerantie voor niet-heteros. Niks mis mee.
Starks misschien verder.
L
En ik ben het helemaal eens met “Gervin”. En ook wat je kunt veranderen, probeer dat en wees opmerkzaam. Laat de rest langs je heen glijden. Of is dit een utopie?
Bertrand: “we zijn rijk”, nou er is anders genoeg armoede in Nederland,kijk eens wat verder dan uw persoonlijke, (kennelijk erg prettige) wereldje. Dank u , Le roi danse.
In Nederland is in principe geen uitbuiting.
Veel armoede in Nederland is te wijten aan overconsumptie, of anderszins op een te grote voet leven en drugs- drank- en gokverslaving.
Als je in een depressie bent, denk je dat je niks meer kan. Al zeker niet met je buren praten die je geterroriseert hebben met hun vuurwerk. Maar ook niet met je echtgenote (.. genote in mijn geval). Helemaal niks kan je, dus ook niet koken, niet eens je bed uitkomen. Maar met het lood in mijn schoenen heb ik vandaag geprobeerd te koken en zowaar, ik kon het nog; de curry was pittig en mals, met struifjes gember en peterselie. De rijst was gaar, mijn echtgenote bood ondersteunende salade aan, al had ik liever dat blik doperwtjes geopend. Ach ik hoef niet verder uit te weiden, het was een feestmaaltijd, de eerste sinds … . Misschien is mijn depressie voorbij. Morgen zal het uitwijzen.
Zeg schatjes:
IK BEN HELEMAAL NIET IN EEN DEPRESSIE !! EN IK GA NIET AAN DE PILLEN !!
Ik vind het alleen een hele opgave om als socialistmenstiep tegen de smerige bruine vieze kapitalistische terreur te blijven knokken zónder daar lijp van te worden. En dat laatste ben ik nog lang niet. Vind ik dan.
Ik vroeg me af hoe jullie dat doen. Méér niet. Voor mij is wat er gebeurt geen film waar ik op afstand naar kijk.
Wat apart en tekenend eigenlijk voor de huidige toestand dat ik een soortement psychisch probleemgeval zou zijn. Is er niets anders meer mogelijk dan medische inkadering van mijn “bezorgdheid”? Dan is het nog erger dan ik vreesde. Weer wat geleerd.
@ Allen, bij deze het allerbeste voor 2014 toegewenst! Geluk, gezondheid.. etc. etc!
@Le Roi danse,
Wees vooral jezelf, en geloof in hetgeen waarin jij gelooft! Laat je niet van de wijs brengen door nonsens verhalen, kijk om je heen! Ervaar de realiteit en probeer daar een positieve draai aan te geven zonder je kop in het zand te steken. Wees eerlijk, wees kritisch naar jezelf, maar ook naar de maatschappij toe! Tijden veranderen, en die vragen om nieuwe inzichten. Maar nogmaals hou vast aan hetgeen waarin jij gelooft!
We zullen het ook in 2014 vaak met elkaar oneens zijn, en kwaad met kwaad vergelden, daar is niks mis mee zolang er maar enige vorm van redenatie in het spel is!
Ron
Roi:
[IK BEN HELEMAAL NIET IN EEN DEPRESSIE !!]:
Je maakt geenszins een depressieve indruk.
[EN IK GA NIET AAN DE PILLEN !!]:
Heel verstandig!
[Ik vroeg me af hoe jullie dat doen.]:
Door te vertrekken uit NL, want het wordt hoe langer hoe erger. Ik begrijp dat dat niet voor iedereen is weggelegd.
[Voor mij is wat er gebeurt geen film waar ik op afstand naar kijk.]:
Voor mij ook nog niet, want mijn kinderen zitten voorlopig nog midden in die horrorfilm.
Zij denken het nog even uit te kunnen houden (de optimisten). Mijn man en ik menen beter te weten en hebben “Europa” al afgeschreven. We leven zuinig en leggen maandelijks wat geld opzij voor tickets voor ons nageslacht + aanhang. In de berging liggen luchtbedden, kampeermatrasjes etc. klaar voor als wij hen moeten opvangen.
Bezorgdheid is heel realistisch en het tegenovergestelde van een “psychisch probleemgeval”.
Laat je vooral niet “gek maken”.
@Angy:
Dank je voor de bemoedigende woorden.
Helaas is er soms geen andere mogelijkheid dan uit te wijken naar een ander land, verstandig dat je voorbereidingen voor je kinderen treft, ik zou dat in jouw situatie ook doen.
Doorheen de geschiedenis zijn er mensen moeten vluchten, hetzij als achtervolgde groepen of als opgejaagde ongewenste personen( homo’s, zigeuners, Joden, anarchisten, gelovigen en ga zo maar door).
Mijn leeftijd en gezondheid laten het niet toe weg te gaan maar ik probeer in mijn omgeving mensen die in de knel zitten wat te helpen, velen zijn volslagen de weg kwijt. De hele meute is op drift aan het raken en kan alle kanten op gaan rennen. Ik blijf zitten waar ik zit, zeggen wat ik altijd gezegd heb en zie wel wat er dan gebeurt.
@Bertrand, heeft een prachtig idee: misschien om de huidige crisis op te lossen is het voldoende om iedereen met pilletjes vol te proppen? Win-win situatie: mensen worden rustiger en lopen met een blije grijns op hun smoel de hele dag door en tevens maken de farmaceutische Maffia’s enorme winsten mee waar het meest waarschijnlijk Bertrand ook in het verdelen van de winst kan doen. Het kan niet beter, he?
Het is alleen een gerucht hoor, maar zei men vaak dat ze in de voormalige Oost-Blok landen men deed wat farmaceutische toevoegingen aan het drinkwater toevoegen om de blijheid van de mensen over hun eigen land steeds te blijen ondersteunen.
Ach, (neoliberale) totalitarisme is overal hetzelfde. 🙂
LRD, ik vrees dat je, op jouw leeftijd nog, een dikkere huid moet krijgen. Mijn moeder noemt het al een paar jaar V kwadraat: Verdringen en Verdergaan. Natuurlijk is het onmogelijk om al het goede en al het kwade uit de wereld uit je perceptie en gedachten te bannen, maar een ‘selectie aan de poort’ van wat er tot het brein toegelaten wordt is alleen al uit zelfbescherming nodig.
By the way: is Kleef niet bij jou in de buurt?
Cornelis:
[ ik vrees dat je, op jouw leeftijd nog, een dikkere huid moet krijgen ]
Geen sprake van, onmogelijk.
Wat is er in Kleve te doen?
Kleve is niet in Nederland, maar wel dichtbij.