Moord en brand schreeuwen is een zegswijze. Ze heeft met nieuws te maken. Mensen interesseren zich in het algemeen voor moord en brand. Daar aandacht aan besteden levert nieuws op. Dat nieuws kan verkocht worden, nog steeds, maar het neemt af. Want het moet wel nieuw nieuws zijn – brandnieuw is niet voor niets een standaard uitdrukking. Als de luisteraar of lezer al weet waarover het gaat, is de interesse een stuk minder.
Langer dan eeuw was de journalist de nieuwsbode. Maar door de elektronische-netwerken-revolutie vervalt een groot deel van zijn werk. Meldingen en beelden van een brand worden gemaakt met mobieltjes door toevallig op de plek aanwezigen. En politici die iets willen vertellen, twitteren of bloggen dat zelf. Ze hebben niet zoals vroeger de journalist nodig om hun verhaal de wereld in te krijgen. De traditionele nieuwsgaring vermindert.
Toch is er nog werk voor de journalistiek. Voor iemand met een normale werkweek van 40 uur is het ondoenlijk om veel tweets en blogs bij te houden. Journalisten moeten voor ons een selectie uit het aanbod maken. Welk ongeval interesseert mijn publiek? Is een bus in een ravijn met 15 doden tot gevolg aandacht waard? Wel als dat in Nederland gebeurt, maar veel minder als dat in Peru plaatsvindt.
Nieuwswaardig
Gebeurtenissen zijn veelal interessant, worden nieuws, als die (mogelijk) onszelf aangaan. Wij of kennissen van ons konden in een bus in Nederland zitten, maar de kans daarop in Peru is aanzienlijk geringer. Verkiezingen in de VS hebben meer impact op het leven van Nederlanders dan Belgische verkiezingen, hoewel Belgen veel nabijer zijn. Vanwege het belang van de VS krijgen we daar relatief veel over te horen.
Maar de selectie van nieuws heeft niet voornamelijk met ons belang te maken, het belang van het kapitaal speelt eveneens danig mee. Het is weliswaar in principe de taak van de journalist om op een objectieve manier gebeurtenissen te verslaan. Meerdere kanten van een gebeurtenis aan bod laten komen is daarbij een belangrijk middel om objectiviteit te bereiken. En checken van verhalen behoort daar ook toe. Het nieuws moet echter verkocht worden. Nieuws op zich levert onvoldoende op en er is steeds minder traditionele nieuwsgaring. Daarom is er een sterke samenwerking ontstaan tussen aanbieders van nieuws en adverteerders. Maar de adverteerders willen vanzelfsprekend niet dat hun meestal liberale wereldbeschouwing te hevig wordt aangevallen – uiteraard zijn niet alle ondernemers liberaal. De genoemde samenwerking heeft dus invloed op de selectie en presentatie van nieuws.
Crapuul
Er is desinformatie van nieuws dat belangrijk is voor het crapuul. Zo wordt dwangarbeid een ’tegenprestatie door vrijwilligerswerk’ genoemd. Om toch enig tegenwicht te bieden aan onder meer die desinformatie is er Krapuul. Krapuul heeft niet de mogelijkheden om zelf aan nieuwsgaring te doen. De site moet het doen met tweedehands nieuws. Toch is het publicatiewaardig. Oorspronkelijk verminkte berichtgeving wordt voor het crapuul weer in het juiste perspectief geplaatst.
De berichtgeving op Krapuul gebeurt op verschillende niveaus. Zo’n 12 procent van de beroepsbevolking is laaggeletterd of analfabeet. Analfabeten bereikt Krapuul uiteraard niet. Maar laaggeletterden waarschijnlijk wel. Wanneer Wilders voor de duizendste keer een of andere idiotie verkondigt, vertelt Krapuul kort en bondig in een tweedehands nieuwsbericht evenzoveel keer dat Wilders een oplichter, een charlatan en een haatzaaier is. Hij roeptoetert over problemen, maar zijn antwoorden erop zijn op z’n best schijnoplossingen, meestal blijft het echter bij roeptoeteren.
Voor degenen die wat meer achtergrond willen zijn er de blogs. Hoe is de bankenunie te beoordelen? Wanneer DDS die al een hele week in diverse vormen afkraakt, kun je je voorstellen dat het akkoord over banken voor neoliberalen ongewenste impact heeft. Komt daarmee socialisme dichterbij? Nee, niet direct. Maar de bankenunie impliceert internationale solidariteit. Die biedt een handvat voor links om aan te grijpen. Of links die kans grijpt, is een andere zaak. Krapuul geeft in ieder geval argumenten.
Tegen het eind van het jaar is het tijd voor reflectie. Met mijn ideeën over Krapuul hoop ik anderen te stimuleren eveneens na te denken over het soort berichtgeving op en de mogelijkheden voor Krapuul.
In wezen zou Krapuul als een der strategieën kleinschaligheid en duurzaamheid moeten verkondigen.
Op die manier spreek je ook de alternatieve economische circuit die tevens de tegenpool is aan de grootschalige corporatieve neoliberale economie met de waanzinnige winsten van Rutte/VVD.
Goed dat je nadenkt over wat je wil met krapuul. Ik ben het er overigens niet mee eens dat al ons nieuws tweedehands is. Het meeste is “opinie” en de rest is soms eigen nieuws en soms duiding van nieuws, meestal met een bron. Als er iets gebeurt dan kunnen wij net zo goed nieuws plaatsen als willekeurig welke inktkoelie bij AD of zo. Ik bedoel wij hebben ook ogen en oren en zien het nieuws net zo goed als Elsevier of zo. Die zoeken ook niet alles zelf uit.
Over nadenken over krapuul gesproken: 2014 moet de doorbraak worden van de Engelstalige krapuul. Zie de advertentie in de sidebar.
@nexus,
Volgens mij zijn er al een paar redacteuren die erg geporteerd zijn van kleinschaligheid. En zelfs de PVDD te pruimen vinden.
@K’tJong
Veel nieuws van AD of Elsevier is ook tweedehands. Redenen (elektronische-netwerken-revolutie) daarvoor geef ik in mijn stukje. Wel hebben ze nog eigen reportages. Die zijn vrij zeldzaam op Krapuul. Maar ik vind de herinterpretatie van nieuws heel belangrijk. Zie mijn opmerking over dwangarbeid.
Over een Engelstalige website ben ik vrij pessimistisch. Wanneer Presseurop het loodje legt en vrij weinig lezers blijkt te hebben, dan vrees ik voor een Engelstalig Krapuul. Denk om het simpel te houden aan België. Welke berichten op Krapuul zijn interessant voor een Belg?
Ik zou het leuk vinden om recensies van boeken te lezen. Ik heb er een enkele maal wel eens een geschreven, bvb. over de (Shockdocrine van Naomi Klein. Maar het schrijven ervan kost relatief veel tijd, die ik veelal niet heb.
Als je pessimistisch bent over een engelstalig krapuul dan moet je gewoon niet meedoen. Ik heb ervaring met een NL talige site waar ook Engelstalige stukken op verschenen en die laatste deden het veel beter. Ik wou dat er een Engelstalige krapuul bestond, ik zou m zeker lezen, zoals ik de NL talige ook graag lees.
@K’tJong
Mijn opmerking over pessimisme heeft zo gesteld geen relevantie, had ik zo niet moeten maken. Aan auteurs zou ik echter willen vragen zich telkens af te vragen of een artikel interessant is voor een publiek buiten Nederland.
Ik heb nog even op het net rondgestruind. Maar een linkse website als Krapuul met korte berichten, commentaar en blogs bestaat niet. Daar is wel behoefte aan, schat ik in.