Pays Bah, opnieuw en opnieuw

Bij collega Howard Hayden op KPFT hoorde ik een ontroerend nummer en bij de afkondiging bleek het van de Nederlandse zangeres Anouk te zijn. Ik kijk geen Nederlandse televisie, ik luister niet naar Nederlandse radio (bij voorkeur), de naam had ik wel regelmatig gezien op affiches en op het net maar gehoord had ik haar nog nooit.

Howard heeft iets met continentaal-Europese muziek, veel meer dan ik, want hij ziet ook iets in ABBA. Bijvoorbeeld. Niet veel later hoorde ik wat hij gedraaid had ook in de supermarkt. Nu kon ik er dus een naam en titel aan koppelen. De tweede ben ik evenwel weer vergeten, zo belangrijk was het ook weer niet.

Maar Anouk moet wel op handen gedragen worden alleen al vanwege haar optreden in de Vluchtkerk, Amsterdam, in de kerstnacht afgelopen jaar. Het repertoire zei mij niet zo veel, haar stem doet een beetje denken aan Joni Mitchell zou ik zeggen, en – ik zeg het toch maar – ik vind haar mooi, dat wordt zeker versterkt door zo’n optreden, dit oordeel. O ja, het Eurovisie Songfestival, maar dat heeft zij (natuurlijk) niet gewonnen. Gelukkig maar.

Blijkens de laatste zin van dit artikel is zij moeder van vier kinderen “met een kleurtje”. Ik wist dat tot zojuist niet, ik had ook geen enkele vermoeden van het belang van dit gegeven. Maar Hardwerkend Weldenkend en op zijn Prachtige Tradities gesteld Nederland weet dit blijkbaar wel. En als Anouk op haar Facebookpagina (ach, waarom ook zoiets?) meldt wat zij ook zonder “gekleurde” kinderen mag vinden van Zwarte Piet, dan breekt Verschillig Nederland voorbij het eigen gelijk los.

Het is net als mevrouw Tilly Kaisiepo op het Malieveld – zij heeft een kleurtje en zij is vrouw, en dat is allemaal net iets erger voor de Harddenkende Welwerkende Belastingbetalende Nederlander. De Nederlander die denkt dat als Anouk niet de voorkeur had gegeven aan een gekleurde geliefde dat hij misschien wel in aanmerking zou komen voor haar liefde en haar centen. Of zoiets. En dus wordt er voluit gescholden op een manier die ik hier niet wil of zal herhalen en ik ga ook geen knip- en plakwerk verrichten. Als u dit stuk leest als het vers is kunt u het een en ander terugvinden op haar twitteraccount @Anouk. Of via bovenstaande link naar godbetert Het Laatste Nieuws, een Belgische krant.

Ik ben oud genoeg om mij te herinneren hoezeer de sluisdeuren van Welbetalend Nederland opengingen over de plotseling allemaal joods bevonden presentatoren van het VARA-programma Zo is het toevallig ook nog eens een keer. (De “gewraakte” aflevering is hier integraal te bekijken. Zie zelf welk onderdeel u een verzonden doos drollen met bijgesloten scheldwoorden voor joden waard vindt).

Kortom, het sluimert altijd in Nederland, en waarschijnlijk niet alleen daar. Alleen de hypocrisie is altijd groter, zelfs nu nog. Je zou zeggen: als Zwarte Piet niet racistisch is dan zijn de verdedigers van deze fluttraditie het wel. En: moeten we echt naar Anouk en Tilly Kaisiepo verwijzen voor het verhaaltje dat “de moslims” voor vrouwenhaat zorgen in Nederland?

O ja, ik herinner mij nu welk nummer van Anouk het eerste was dat ik hoorde, op de radio vanuit Houston Texas.