“Tsipras door de knieën” schreef Mark Peeperkorn in De Volkskrant. De deal tussen de Eurogroep en Griekenland laat nogal wat ruimte voor interpretatie en Peeperkorn koos de voor de Grieken minst gunstige. In het grote geopolitieke plaatje is het echter niet alleen een kwestie van interpretatie, maar zit Peeperkorn er faliekant naast.
De bankrun die Griekenland te wachten stond als er vandaag (20 februari) geen deal zou komen, zou de Griekse regering helemaal klem zetten en de banken dwingen om geldopnames te blokkeren zodat binnen een paar dagen de raderen van de Griekse economie tot stilstand zouden komen en de Griekse regering óf slaafs zou moeten buigen voor de EU of haar biezen zou moeten pakken en het roer overdragen aan raad eens wie…de Gouden Dageraad. Want op Pasok of ND zullen de Grieken voorlopig niet meer stemmen.
De enige overwinning die Griekenland nodig had heeft het gekregen: Een verlenging voor vier maanden van de bestaande deal en een versoepeling van de doelen voor het begrotingsoverschot. Bovendien wordt er niet zoals eerder afgesproken op pensioenen bezuinigd en gaat ook de BTW niet omhoog.
Maar daar gaat het niet alleen over. Griekenland heeft nu vier maanden de tijd om een eigen beleid te ontwikkelen zonder een strop om haar nek. Ze kan haar crediteuren overtuigen van haar eigen economische strategie en zich tegelijkertijd rustig voorbereiden op het verlaten van de eurozone als IMF, EC en ECB niets in de Griekse plannen zien.
Griekenland kan in dezelfde periode besprekingen voeren met Rusland en China en haar “Grexit”-opties bestuderen en optimaliseren. Denk aan de doorvoer van Russisch gas dat niet meer door Oekraïne stroomt, Chinese boorrechten naar olie en gas in haar territoriale wateren en last but not least heel wat havens voor Putin’s Zwarte plezierjachten die als het koud is wel wat zon kunnen gebruiken en de strategische positie van Rusland tegenover de NATO een hele nieuwe impuls kunnen gaan geven. Ik zie de al vers geverfde door Frankrijk geleverde fregatten met namen als Данкэ Шоиблэ uit de poort van de Zwarte Zee het zonnige Griekenland tegemoet varen.
Een Grieks verlies zou de handdoek in de ring gooien zijn geweest. Buigen voor Schäuble en Dijsselbloem. Een totale afgang en feitelijk kiezersbedrog. Maar de stok achter de deur, de bankrun waarmee de Eurogroep Varoufakis en de Grieken in het gareel wilde slaan, is door Tsipras op het laatste moment veranderd in een slang die aan het begin van de persconferentie bij Lagarde langs het linker been naar boven kroop. Of naar beneden. Kijk de persconferentie nog maar eens terug.
De Griekse inzet was een tijdelijke wapenstilstand om de onderhandelingspositie van Syriza te versterken. Door in de komende periode enerzijds aan EU, ECB en IMF te laten zien dat het land het ook op haar eigen manier kan en tegelijkertijd door haar deuren verder te openen voor andere partners uit het Oosten, komen de Grieken in een positie waarin ze zich niet langer door de banken en hun handlangers hoeven te laten beschimpen alsof het een stel frauderende Amsterdamse taxichauffeurs zijn. Anders gezegd: Na deze vier maanden ziet de Griekse onderhandelingspositie er een stuk rooskleuriger uit.
Het land dat ons democratie gaf, laat nu met een middelvinger zien hoe die democratie er ook alweer uit zag. De eisen en doelen die Griekenland stelde aan het begin van de onderhandelingen met de Eurogroep waren vanzelfsprekend niet in één keer binnen te halen. Maar het begin is er. En de onderhandelingen zijn nog maar net begonnen.
