zondag 30 juni 2013
Momenteel protesteren honderdduizenden mensen in Egypte voor het vertrek van president Morsi. Betogers in Cairo raakten slaags met aanhangers van de president die eveneens de straat op zijn gegaan. Hun aantal is met 20.000 veel kleiner dan dat van de tegenstanders op het Tahrir-plein. Er is al sprake van twee doden en rond de 250 gewonden. Dat meldde eerder vanavond de Volkskrant. Tegenover de contrarevolutionaire macht van Morsi staat… ja, wat eigenlijk? De tweede revolutie? Zo eenvoudig is het helaas bepaald niet, al is dat ongetwijfeld wel de hoop van zeer velen van hen die momenteel betogen.
Morsi is vandaag precies een jaar geleden tot president gekozen, en heel veel mensen zijn hem goed zat. Daar zijn hele goede redenen voor: zijn partij vertegenwoordigt neoliberaal beleid, gecombineerd met religieus conservatisme en systematische uitbreiding van opgelegde islamistische invloed. De meest uiteenlopende groepen hebben al geprotesteerd tegen de autoritaire macht van Morsi’s bewind. Stakingen van de ene na de andere groep arbeiders botsen met bedrijven, maar ook met de staat die, bedrijfsvriendelijk als ze is, stakingen tracht te breken. Kunstenaars protesteren keer op keer tegen pogingen om het religieus conservatisme van de Broederschap op te leggen via bijvoorbeeld benoemingen van van pro-Broederschap-functionarissen. De regering van Morsi is een regering voor de rijken, en een regering die zich inzet om de vrijheid – die kostbare verworvenheid van de omverwerping van Mubarak – in te perken. Protesteren tegen de regering en haar onmiddellijke vertrek eisen? Daar is alle reden voor, daar is niets mis mee, en daar ligt een fundamentele reden voor solidariteit met het huidige protest. Inderdaad, dat protest zet de revolutie voort die op 25 januari 2011 begon en op 11 februari van dat jaar tot het aftreden van Mubarak leidde. ………. (Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via: Ravotr
De cruciale vraag is wat de rol van het leger in de komende dagen zal zijn.
Het is wel verstandig om het artikel te lezen. Dezelfde dilemma’s als Turkije, en de meeste revoluties overigens.