Op 1 juli 1863 schafte Nederland als een van de laatste Europese landen bij wet de slavernij af in Suriname en de Antillen. Dit jaar wordt de afschaffing herdacht door middel van tentoonstellingen, herdenkingen en een groot aantal nieuwe publicaties. Maar de overheersende trend in de Nederlandse geschiedschrijving is nog altijd om het belang van slavenhandel en slavernij te bagatelliseren. Historicus Pepijn Brandon legt deze trend kritisch onder de loep.
De aandacht in de Nederlandse historische kringen en in de media voor het slavernijverleden is het resultaat van een lange strijd tegen misschien wel de grootste witwasoperatie in de Nederlandse geschiedenis. De nauwe band tussen Nederlandse rijkdom en de trans-Atlantische slavernij werd lange tijd verhuld achter een scherm van stilzwijgen. De ‘koopmansgeest’ van blanke handelaren – of zelfs hun ‘VOC-mentaliteit’ – werd gepresenteerd als de bron van de Nederlandse welvaart. Dat een deel van hun handel was gebouwd op het werk van zwarte Afrikanen in ketenen was weliswaar bekend, maar had in de oude canon van de Nederlandse geschiedenis nauwelijks een plek.
………. (Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via: Socialisme.nu
Om maar te zwijgen om trend het eigen personeel van die VOC ,ook dat kon onder slavenhandel benoemd worden .En niet te vergeten dat het VOC ontstaan is uit het geven van kapers brieven ,aan verschillende kapers .Men begon met roven en bleef roven ,zowel goederen als mensen .
De slavernij is al weer heringevoerd: voor iedereen in de bijstand of die nog de moed heeft een bijstandsuitkering aan te vragen.
Zeg het simpel: voordat de aardolie de belangrijkste bron voor rijkdom werd, was er de slavernij.
Je moet ergens mee rijk kunnen worden, toch?
Uitstekend en informatief artikel.
Ik hoop dat de schrijver het mij niet kwalijk zal nemen, dat ik nog een kleine aanvulling geef:
Mbt de relatie tussen de slavernij en het fundament van de Nederlandse rijkdom: deze is nòg groter dan menigeen zou vermoeden:
Zowel in Suriname als op Curaçao werden de plantages door de Nederlandse machthebbers bij voorkeur verkocht aan Franse, maar vooral Belgische protestanten die vanwege geloofsvervolgingen in noordelijke richting waren gevlucht.
De koopprijs voor plantage, inclusief slaven, moest in Nederland worden voldaan, waarna de koper + familie op de boot richting Caribbean werd gezet.
Het mes sneed zodoende aan minimaal 2 kanten.
In “De stille plantage” van Albert Helman wordt dit beeldend beschreven: De Franse hoofdpersoon is verbijsterd, wanneer bij aankomst in Suriname blijkt dat hij geen arbeiders in dienst heeft, maar de eigenaar is van een paar honderd slaven.
Hij kan niet terug, want hij heeft geen sou meer over. Hij kan evenmin “zijn” slaven in vrijheid stellen, want daarvoor moest manumissie-geld worden betaald (per vrijgelaten persoon enige honderden guldens) aan de Nederlandse overheid.
Plantage-eigenaars die hun buitenechtelijke kinderen + moeder in vrijheid wilden stellen, hebben de Nederlandse staatskas dan ook behoorlijk gespekt.
Mbt het boek van Els Langenveld:
De schandalige bewering dat Curaçao “best goed voor zijn slaven” zou zijn geweest, komt m.i. voort uit een aantal factoren:
De slavenmarkt voor de omliggende landen was op Curaçao:
De mannen en vrouwen die zich niet zonder slag of stoot als beesten lieten brandmerken, die zich al aan boord van de schepen het felst hadden verzet, daardoor gewond waren geraakt en volgens de kopers “brutaal en agressief uit hun ogen keken”, waren het moeilijkst verkoopbaar.
Bij het sluiten van de markt werden ze dan tegen een gereduceerde prijs gesleten aan de locale plantagehouders.
Die gingen uit puur eigenbelang wat minder bruut met hun slaven om, dan hun collega’s in bijvoorbeeld Suriname.
Van alle voormalige slavernijgebieden is Curaçao het enige land, waar de slavenhouders de taal van de slaven overnamen en als moedertaal gingen spreken ipv andersom: iets waar ik, als Curaçaose, niet weinig trots op ben.
Tenslotte, hopelijk niet off-topic:
Morgen gaat in de Stadsschouwburg Amsterdam de 1e opera in het Papiamento in première:
Katibu di Shon (naar het gelijknamige boek van Carel de Haseth) met mijn landgenote Tania Kross in de hoofdrol.
De voorouders van de Haseth waren eigenaren van de plantage waar het verhaal zich afspeelt ( hij heeft hun nagelaten documenten als basis gebruikt).
De voorouders van Tania Kross waren slaven op dezelfde plantage.
Jongens niet teveel feiten de wereld inslingeren. Rechtsen kunnen dat niet handelen. Die denken dat het gewoon normaal was. Ook een dooddoener was ja maar die afrikanen en arabieren deden ook in slaven……
@ 5:
Jammer dan voor die rechtsen: Ik grijp iedere gelegenheid aan om hun mooie droompjes te verstoren en ze een gezonde partij schuldcomplexen te bezorgen:
Geen genade voor diegenen die rijk werden over de ruggen van mijn voorouders!
Overal waar leed is zit een rechtse rat aan de knoppen. Ook als hij/zij zich eerst als sociaal bewogen voordeed. Zodra je de grens van puur eigenbelang over de ruggen van anderen oversteekt ben je rechts. Die PVVers hebben dat feit niet helder daarom noemen ze de PVDA onterecht links en daarmee ook dit kabinet.
@4 en @6, bedankt Angy. Ik vindt het allemaal zeer boeiend, tegenwoordig aan de hand van de algemene XRD gedrag ten opzichte van buitenlanders/allochtonen in ons land dan contemporain en helemaal leerzaam wat jij opgeschreven heb.
Lees ik graag meer over.
Nog een misvatting van rechts is hun pleidooi voor zelfbehoud. Terwijl precies het omgekeerden gebeurt. Namelijk het millieu waar ook rechtsen een onderdeel van zijn. Of de zorg en de economie. Rechts is dus geen eigen behoud maar zelfdestructie. Kortom de dode tak aan de boom der evolutie.
neoliberalisme = slavernij
dus een Asscher die spijt betuigd voor iets waar die zelf mee bezig is is een hypocriet
Slavernij moet veroordeeld worden en blijven worden.
Maar spijt betuigen voor iets waaraan je zelf part noch deel hebt, is een gemakkelijke afleiding voor je eigen vuile streken.
@8 Nexus: ik ben het met je eens: Mijn man en ik hebben in NL de ver-doorgevoerde etnische registratie aan den lijve ondervonden:
Bijvoorbeeld: de huisartsen-praktijk (hebt u het formulier etniciteit al ingevuld?) ziektekostenverzekeraar (waar zijn uw vader en moeder geboren) etc.
@7 en @9: Leon: Idd. het kan niet vaak genoeg gezegd worden.
@2: Ralph: Helemaal waar: vooral, maar niet uitsluitend de bijstandsgerechtigden. Ook bijvoorbeeld het groeiende leger nul-uren contractanten:
Voorbeeld uit mijn directe omgeving: mijn in NL wonende dochter en 6 van haar collega’s zijn, met ingang van heden, door hun werkgever vervangen door 2 nieuwe contractanten die wèl 24u.p. etmaal 7 dagen p.w. beschikbaar zijn voor àlle taken, inclusief schoonmaken w.c.’s. Slaven dus, ipv werknemers!
@12 Dat is wat men de nieuwe slavernij noemt .En BRUSSEL wil daar graag zijn medewerking aan verlenen ,en onze fijne bruine coalitie is ook gecharmeerd van dit soort uitbuiting .