PVV’er Sietse Fritsma schreef een boekje (deel 1)

Onderstaand artikel is met toestemming overgenomen van de auteur, Vandyke, en verscheen eerder op zijn eigen site.

 De immigratie-expert van de PVV, Sietse Fritsma, heeft een boekje geschreven. Het heet

De Immigratieramp van Nederland

Conclusie luidt na drie bladzijden: Fritsma gebruikt verkeerde cijfers.  

   Vandaag beginnen de echte onderhandelingen voor het nieuwe kabinet en het is nuttig met welke kennis de PVV, een van de belangrijkste onderwerpen van de onderhandelingen, de immigratie, ingaat.

Het boekje is al bijna drie jaar oud, maar dat maakt het eigenlijk des te interessanter om eens te kijken wat er allemaal van klopt. Bovendien zijn de standpunten nog hetzelfde.

  Het begint met een inleiding van Wilders: ‘De immigratieramp van Nederland. Een treffende titel van een eerlijk en onthullend boek van ervaringsdeskundige Sietse Fritsma die zes jaar lang bij de Immigratie en Naturalisatiedienst (IND) werkte voordat hij kamerlid werd voor de Partij van de Vrijheid.’

Een ‘eerlijk en onthullend’ boek. Nu als dat geen warme aanbeveling is.

   Op blz.17  begint Fritsma en na een inleiding, waarmee de toon al wordt gezet, schrijft hij op blz  18 in de paragraaf ‘Op het verkeerde been gezet’ dat asielmigratie helemaal niet belangrijk is, maar dat het belangrijkste deel gezinsmigratie betreft:

‘Het IND had in 2004 9.800 asielaanvragen te verwerken tegenover 125.800 overige aanvragen. In 2005 was deze verhouding 12.350 tegenover 99.200,’

schrijft hij op blz. 19.  U vindt die cijfers hier bij de rapportages van het IND, onder het kopje Verblijfsvergunning Regulier (VVR). We moeten dit nader bekijken. 

   Het allerbelangrijkste vind ik zelf belangrijker wie een verblijfsvergunning krijgt. Ik noem het de drie W’s: Wie, Wanneer, Waarom. Aanvragen zijn minder belangrijk, tenzij het asielzoekers zijn die zich hier melden want daar zijn veel extra kosten aan verbonden. De leges voor overige aanvragen zijn fors en zijn in principe kostendekkend.

Waarom Fritsma dan hier de aanvragen neemt is mij een raadsel. Hogere getallen? Van het totaal aantal aanvragen wordt tenslotte een behoorlijk deel afgewezen.

   Het jaar 2004  heeft 74% toekenningen gehad volgens de IND. Dat zouden er dan 93.000 zijn van de 125.800, maar in 2005 komen we op 61% toekenningen oftewel 60.500 van de 99.200 aanvragen. Nogal een verschil met 2004 nietwaar?

   Hoeveel mensen immigreren er nu werkelijk? Daarvoor kijken we naar de cijfers van het CBS die de immigratie ogv inschrijving bij de Gemeentelijke Basisadministratie -GBA oftewel bevolkingsregister-  heeft gelegd naast het bestand van de IND (en haar voorloper).  De tabel Immigratie van niet-Nederlanders; migratiemotief, geboorteland, leeftijd  geeft naar mijn mening de beste informatie over de immigratie want hier zie je de drie W’s.

Nu zien we iets merkwaardigs: 2005 van het CBS (61.100) lijkt dan inderdaad op het cijfer van de IND (60.500), maar 2004 heeft volgens het CBS 62.500 immigranten gehad, terwijl we hier boven hebben gezien dat het er 93.000 toekenningen waren volgens het IND. Een paar duizenden kan het verschillen  -toekenning aanvraag en daadwerkelijke inschrijving in GBA hoeft niet in hetzelfde jaar te zijn bijvoorbeeld-  maar niet zoveel.

Dit is het verslag over 2006 van de IND. Als we hier kijken bij VVR dan zien we over het  jaar 2006 77.550 nieuwe aanvragen en 80% inwilliging. Dat komt neer op 62.000 toekenningen en dat komt dan weer in de buurt van het CBS met 64.750 immigranten.

Maar als we kijken in het verslag van 2006 naar 2005, dan zien we staan 84.700 nieuwe aanvragen. Hé? Dat waren er in de rapportage het jaar ervoor nog 99.200, volgens de IND en Fritsma. Hier klopt geen hout van. Onder de getallen in het verslag van 2006 staat een intrigerende regel:

‘waarvan overige procedures’ en dan bij 2006 32.850 en bij w005 34.000 Bij de toelichting staat:

met overige procedures worden hier de procedures bedoeld waar geen aanvraag om vergunning of verlenging aan ten grondslag ligt. Voorbeelden hiervan zijn intrekkin­gen, ongewenstverklaringen en terugkeervisa.

Dat zijn dus geen nieuwe aanvragen, maar simpelweg zaken van mensen die al een aanvraag hebben ingediend of al een verblijfsvergunning hebben.

Totaal geeft het verslag aan dan in 2006 110.400 procedures waren en in 2005 118.700. Dan begrijpen we ook ineens waar die 125 duizend uit 2004 vandaan komt:  al die overige ‘zooi’ zit erin. Dan klopt het cijfer van het CBS dus wel en zal de ‘zooi’ wel iets van 35.000 zijn hetgeen dan
op een juister aanvraagcijfer komt van maximaal 90 duizend in 2005.

   Conclusie: een hoop misverstand is veroorzaakt door Fritsma door de foute cijfers te gebruiken. Verderop in zijn boek beschrijft hij dat het zo’n enorme puinhoop bij de IND was (is). Waarom dan wel klakkeloos de cijfers accepteren? Waarom gebruikte hij over 2005 het cijfer van 99.200 terwijl in het verslag van 2006 een veel lager cijfer staat? Het verslag over 2006 was in maart 2007 beschikbaar, een half jaar voor het verschijnen van zijn boekje. Waarom gebruikt hij überhaupt die aanvraagcijfers?  Over 2004 komt hij met 125 duizend aanvragen, terwijl het aantal immigranten de helft was. Daadwerkelijke immigranten, dat is waar het om gaat.

Zijn paragraaf begint dus met ‘Op het verkeerde been gezet’:  Een passender titel voor deze paragraaf had ik niet kunnen bedenken.

Ik ben dus drie bladzijden ver gekomen in zijn boek. Dat schiet op.

Mijn blog zou mijn blog niet zijn als er niet een paar mooie grafiekjes bij komen te staan.

    Dit komt uit de eerder genoemde CBS-tabel. Tot 2005 kwam de grootste groep uit niet-westerse landen. Nu is de grootste groep EU-onderdanen.

Een andere presentatie is deze:

   50% van de niet-nederlandse immigranten kwam uit de EU in 2007. Tot en met 2003 was het nu juist 50% uit niet-westerse landen.

Meer over de immigratiereden in deze blogpost.

Deel 2 hier