‘Je suis Charlie’ betoogden 3,7 miljoen demonstranten in Frankrijk. En over de hele wereld vonden solidariteitsdemonstraties plaats met dezelfde boodschap door nog eens miljoenen. Ja, de moordaanslag door de broers Kouachi was barbaars. Maar de betekenis ervan steeg uit boven een ‘gewone’ moordaanslag. Tevens was het een aanslag op de vrijheid van meningsuiting. Die vormt een van de basiselementen van democratie. Democratie zelf is door de Kouachi’s aangevallen. Dat heeft zoveel mensen bewogen.
Onbenul
Als je de impact niet begrijpt van de idee van ‘je suis Charlie’, snap je niets van democratie. Israëls premier Benjamin Nethanyahu kwam wel, niettegenstaande het aanvankelijk ontbreken van een uitnodiging aan hem. Hij begreep maar al te goed de betekenis van de mars in Parijs. En er liepen nog veel andere hypocriete politici mee. Daarentegen ontbrak een Marokkaanse vertegenwoordiger. Hartstikke fout is dat, heb ik geschreven. Een weigering om mee te lopen is zelfs meer dan een afwijzing van democratie, het gaat in tegen de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM). Artikel 19 luidt:
Een ieder heeft recht op vrijheid van mening en meningsuiting. Dit recht omvat de vrijheid om zonder inmenging een mening te koesteren en om door alle middelen en ongeacht grenzen inlichtingen en denkbeelden op te sporen, te ontvangen en door te geven.
Dat zijn grote woorden. Zelfs te groot voor de UVRM zelf. Artikel 29.2 perkt artikel 19 weer in:
In de uitoefening van zijn rechten en vrijheden zal een ieder slechts onderworpen zijn aan die beperkingen, welke bij de wet zijn vastgesteld en wel uitsluitend ter verzekering van de onmisbare erkenning en eerbiediging van de rechten en vrijheden van anderen en om te voldoen aan de gerechtvaardigde eisen van de moraliteit, de openbare orde en het algemeen welzijn in een democratische gemeenschap.
De Marokkaanse regering heeft niet zoveel op met democratie. Dat is al fout. En waarschijnlijk vindt men afbeeldingen van de profeet amoreel. Dat kan, maar het is fout om anderen te veroordelen wanneer die gebruik maken van hun artistieke en politieke vrijheid. Hoewel ook op Krapuul daarover de meningen verdeeld zijn. Hoogstens kun je jezelf beperkingen opleggen.
Plek
Bezwaren tegen prenten van Mohammed hebben een religieuze portee. Van de positieve aspecten van religie kijk ik niet scheel weg. Met een persoonlijke noot kan ik dat misschien het beste illustreren. Mijn schoonvader treurt nog steeds om het verlies van zijn vrouw die hij een paar jaar geleden verloor en met wie hij vijftig jaar was getrouwd. Door bidden, soms een uur lang, ontvangt hij kracht. Na zo’n sessie zie ik dat hij weer is opgeknapt.
Maar juist die positieve kracht van religie zet een aantal geestelijke leiders aan tot manipulatie van hun volgelingen. Ze leggen hen allerlei ge- en verboden op die ingaan tegen de UVRM. Discriminatie van vrouwen is een bekende dwaling. Een voorbeeld hiervan toont een orthodoxe Israëlische krant. Alle vrouwelijke leiders zijn door middel van fotoshoppen uit de afbeelding van politieke leiders verdwenen. Angela Merkel noch Federica Mogherini staan op het kiekje op de plek waar ze in werkelijkheid stonden. Afbeelden van vrouwen kan blijkbaar niet.
God is weliswaar almachtig, maar in zijn wijsheid heeft hij geaccepteerd dat de VN met grote instemming de regels van de UVRM heeft opgesteld om de wereld na WO-II leefbaar te houden. Als God dat niet langer goed acht, vernietigt hij de verklaring wel. Gelovigen zouden dat dienen te beseffen. Een religie moet haar plek kennen.
