De atypische socioloog Herman Loos bewijst met dit boek niet alleen dat hij over een groot fysiek en psychisch uithoudingsvermogen beschikt, maar ook dat hij een zeer goede pen heeft, waardoor hij zijn lijdensweg als ‘menselijke grondstof’ op een zeer concrete, bij momenten hilarische wijze in beeld kan brengen.
Sommige titels spreken letterlijk boekdelen. ‘Menselijke grondstof’ is er zo een. Een grondstof is plooi- en kneedbaar naar mensenhanden, behalve als het zelf mensen zijn, want dan komt er nog een handige eigenschap bij: ze zijn dan ook ‘uitzuigbaar’ zeker als die mensen – zeg maar uitzendkrachten, of liever uitzuigkrachten of wegwerpwerknemers – de wanhoop nabij zijn.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
