Zomerse lepels vol liefde 2: Nooit meer terug

1968. John B. Sebastian is vertrokken bij de Lovin’ Spoonful, Zal Yanowsky was al eerder weg en naar de geest des tijds (The Byrds, The Everly Brothers) schakelde de band over op countryrock.
Het werkte niet, al zeg ik er meteen bij dat ik het een schitterende single vind, met Joe Butler als zanger. Maar het is eigenlijk niet de Lovin’ Spoonful meer. De band ging hierna dan ook uiteen.
Het is wel het origineel van een nummer geschreven door John C. Stewart, van wie het gerucht gaat dat hij toen deel uitmaakte van de band (dat dit onduidelijk is tekent de situatie).

Every time I see that Greyhound bus go rolling down the line
Makes me wish I’d talked much more to you when we had all that time
Still, it’s only wishing and I know it’s nothing more
So I’m never going back
Never going back
Never going back to Nashville anymore

Oklahoma City, yes, I know that she won’t treat me cruel
Denver, Colorado, never made me feel like such a fool
But these are only cities
But they’re cities without you
So I’m never going back
Never going back
Never going back to Nashville anymore

Still, it’s only wishing and I know it’s nothing more
So I’m never going back
Never going back
Never going back to Nashville anymore


Never going back