Zo krom als een banaan

Wat zijn wij ontzettend verwend in dit land, zelfs fruit en groente met een lichte afwijking vinden we al niet goed genoeg. Elk jaar dumpen wij voor tonnen aan voedsel terwijl ergens anders op de wereld mensen op vuilnisbelten naar voedsel zoeken, die maken er absoluut geen probleem van dat een aardappel de vorm van een hart heeft of niet. Volgens mij spoor je dan niet als consument als je daar een probleem van maakt. Uiteindelijk komt het toch op het mestoverschot terecht.

Nog even en dan worden we nog kieskeurig over hoe onze keutels eruit zien na het eten met of zonder een draai naar rechts wel of niet met een puntje, ik krijg er in elke geval acuut een dunnere versie van.

“Schijtheiligheid”

 

16 gedachten over “Zo krom als een banaan”

  1. Ja dat is echt erg, mijn ouders groeien zelf veel fruit in hun tuintje, en dat is net zo lekker. Ik begrijp niet zo goed wat mensen hun probleem is met een plekje op een banaan.

  2. PS:Mocht een appel uit mijn ouders hun Tuin toch te kapot zijn, dan gaat hij gewoon naar een Paard in het dorp toe of een varken :). Boerderij dieren genoeg :P.

    Hebben die ook een keer een lekker happje :).

  3. Bananen groeien trouwens niet bij mijn ouders, ik bedoel Tomaten, Appels, Radijsjes, Boontjes, etc. Even voor de duidelijkheid, omdat anders mensen gaan denken dat ze in de tropen wonen ofzo :). Nee gewoon dorpje in Grönn’gse Hogelaand :).

  4. Op de haagse markt verkoopt men genoeg kromme groenten , lekker goedkoop en net zo goed …..

  5. # 1
    Anarchiel

    bedankt voor de link, ik heb het gezien, niet te geloven dat er zoveel verspilling bestaat dat zou je toch niet moeten willen met elkaar.

  6. In Parijs hebben ze het al een paar jaar geleden georganiseerd:
    Je kunt je als stadsbewoner inschrijven voor een abonnement voor leverantie van groenten en vruchten, rechtstreeks van de producent: Je betaalt iedere maand een vast bedrag, gebaseerd op de hoeveelheid die je vooraf hebt opgegeven: dus bijv.3 soorten groenten van 1 kg per soort ev 3 soort vruchten van ieder 5 stuks per week . “Nadeel”: alleen producten uit het seizoen, wie aardbeien wil in januari moet ervoor naar de winkel. De manden met groenten/vruchten zijn wekelijks op een vaste dag af te halen bij distributiepunten in ieder quartier, dus voor de meeste mensen op loopafstand.
    Stukken goedkoper en lekker!

  7. Het is een automatisme, in de supermarkt pakt iedereen alleen de mooiste stuks fruit eerst. Wil niet zeggen dat een banaan met een plekje niet meer eetbaar is maar je betaalt voor “goed” fruit dus dan kies je dat ook uit. Het is niet redelijk om te verwachten dat mensen bij Albert eerst de slechtste stukken fruit gaan pakken. Aardappelen worden voor zover mij bekend nooit weggegooid, zowel de grootste alsook afwijkende gaan naar de frietsnijders en andere aardappelverwerkers, de rest gaat naar de supermarkten.

  8. #8

    Volgens mij heb je het artikel niet goed begrepen, het gaat om voorselectie van groente en fruit op kleur en vorm voor ze in de supermarkten belanden.

  9. @9 Desert Flower en @10 Abdul:

    Ik kan me natuurlijk vergissen en als dat zo is, laat ik me graag corrigeren, maar ik denk dat ik wel begrijp wat Robert bedoelt:
    De winkels stemmen hun aanbod af op wat de meeste consumenten willen: voedsel dat eruit ziet alsof het in een fabriek met CAD-programma is geconstrueerd. Als Appie-Happie merkt dat de klant die kromme paprika, asymetrische appel en “rare” aardappel laat liggen, zorgt hij ervoor dat die er vooraf wordt uitgevist.
    Wat “goede” en “slechte” produkten zijn in de ogen van de consument, wordt bepaald door gewoonte:
    In de meeste landen boven de noorderkeerkring worden bijv. bananen vol spikkels gezien als “bijna verrot”.
    Verklaarbaar: grasgroen geplukt met het oog op transport en nog steeds tamelijk groen in de winkel.
    Nu worden bananen ingevlogen en niet meer per “bananenboot” vervoerd, maar ik zeg nog steeds tegen mijn hier opgegroeide kinderen: ” Ik kom van waar de bananen aan de bomen groeien, jullie eten ze recht van de bananenboot!” Ik heb de groentenman op de markt zover gekregen dat hij de bananen die niemand wil hebben want “overrijp” , voor mij bewaart.
    In Portugal ontdekte ik dat daar iets soortgelijks was met tomaten: die moeten groen zijn:
    Zie ik in het groentenwinkeltje in een Portugees dorpje in 1e instantie alleen groene tomaten, vervolgens bij de achterdeur een doos met rode tomaten: die mocht ik voor niets meenemen, want bestemd om weg te gooien.
    In Parijs worden de “weggeselecteerde” vruchten (“rare” vorm of kleur, maar ook met een beurs plekje, maar verder goed) opgekocht door de “Resto du Coeur”, waar ze tot vruchtensalades worden verwerkt .

  10. De moderne tomaat is allang niet meer te vergelijken met de tomaat van honderd jaar geleden. De tomaten van nu worden gekruist, genetisch gemanipuleerd enz. om uiteindelijk kogelronde, knalrode bollen zonder blutsingen of kneuzingen te krijgen. Op de smaak wordt niet gelet, het ding moet gewoon zo er uit zien dat de consument deze het eerste uit de schappen pakt. Het resultaat is de ‘Wasserbombe aus Holland’, ziet er leuk uit maar zo waterig en smaakloos als de pest.
    Dat betekent echter niet dat de uitval bij de tuinders of de veiling zomaar weggegooid wordt om op het veld weg te rotten. De tweederangs groente die niet aan supermarkten wordt verkocht, wordt tegen een verlaagde prijs aan particulieren verkocht die de groente zelf rechtstreeks bij de boer kopen of de groente weer doorverkopen op de vrije markt. De groente die de boer of de tuinder niet kwijt kan worden, kan hij nog altijd per kilo verkopen om tot veevoeder te laten verwerken en als dat niet mogelijk is omdat de groente er niet geschikt voor is, dan kan er nog altijd compost van worden gemaakt. De kans dat een boer, een tuinder of een veiling een gedeelte van de oogst ‘zomaar’ weggooit is niet zo groot. Het zal wel eens gebeuren, maar de tuinders zullen toch echt eerst alle mogelijkheden uitbuiten om op een lucratieve manier de uitval kwijt te geraken, daar zijn het tenslotte ondernemers voor. Overal waar nog wat op te verdienen valt zal dat dan ook gedaan worden. Waarom er zo zielig wordt gedaan over een tomaat met een bluts of een paprika met een kneuzing, is mij niet geheel duidelijk. Wel dat een tuinder daar minder op kan verdienen, maar voedselverspilling? Nee hoor, gewoon een andere bestemming voor die groente, al is het maar compost. Wat wel jammer is, is dat de smaak van de groente in de supermarkt, niet alleen tomaat, maar ook paprika, er alleen maar minder op is geworden. Het beste is om je eigen groente te verbouwen, dan kun je de planten zelf je eigen voedingsstoffen toedienen en heb je dus ook wat meer controle over de smaak van de groente. Maar ja, dan moet je wel een stukje grond hebben.

  11. # 12 Harry

    grotendeels wel met je eens maar jammer genoeg komt er toch nog veel bij het afval terecht, het verwerken van uit de toon gevallen groentes en fruit brengt ook hoge kosten met zich mee.

  12. #13. Desert Flower. Nou, persoonlijk zou het mij niet verbazen als het meeste groente-afval niet door tuinders wordt weggegooid, maar door consumenten die de groente gewoon thuis in de gft-bak gooien. De tuinder zal eerst naar een winstgevende oplossing zoeken, pas als het te duur zou zijn om de niet-verkoopbare groente tot compost te laten maken zal hij de groente laten wegrotten, maar dat zal dus niet zo snel gebeuren. De rotzooi kan ook naar een compostverwerker worden gebracht, die de compost weer aan bijv. tuincentra verkoopt. Die hoge kosten om de zaak tot compost te verwerken zijn dus voor rekening van de compostverwerker, die het weer doorberekent in de prijs voor zijn product. Ik snap nog steeds niet waarom ik het zielig moet vinden dat een schele komkommer of een paprika met spit niet wordt verkocht. Het doet mij een beetje denken aan die sketch van Van Kooten en De Bie, waarbij iemand het opneemt voor groente en fruit, omdat groente en fruit een iq zouden hebben en pijn zouden voelen. Het schillen van een appel zou dan ook een ware marteling voor die appel zijn.

  13. # Harry

    Dat was de insteek ook niet van dit stukje, ik heb er moeite mee dat mensen zo moeilijk doen over hoe groente en fruit eruit ziet zolang de smaak en de kwaliteit nog prima zijn. Als je de link aanklikt in het stukje hierboven begrijp je misschien beter wat ik bedoel. Het gaat om de verspilling en het feit dat er veel niet wordt verwerkt en uiteindelijk bij het vuilnis terecht komt. Van medelijden is geen sprake als het om fruit en groente gaat, ik heb wel oprecht te doen met die mensen die het veel minder goed hebben dan wij.

  14. # Desert Flower.

    Ik snap het wel, natuurlijk gaat het om iedereen die het minder goed heeft dan wij (waarbij ik moet zeggen… wie is ‘wij’? Ik wil niet namens die kliek in Wassenaar spreken). Natuurlijk is het debiel dat mensen moeilijk doen over een bluts in een banaan of een kneuzing in een paprika. Ik snap ook wel het stukje, denk ik. Het gaat er om dat in 2012 de Floriade (s’werelds grootste landbouwexpo) in Venlo van start gaat en die staat in het kader van Cradle to Cradle. Dat wil zeggen dat recycling gaat van beginproduct naar eindproduct en dan weer van voren af aan. Een kringloop dus. Ik heb het vage vermoeden dat Sandra Baan voor een gedeelte daar op ingesprongen is en dat dus een goede reclame voor haar eigen bureau vindt. Niets op tegen, behalve dan dat ze het hele verhaal moet vertellen en geen half verhaal, alsof er sprake zou zijn van massale voedselverspilling, want zo simpel ligt het niet.

Reacties zijn gesloten.