Het artikel “Banken heersen over politici” is op zich best goed. Het slaat wel de plank mis als wordt geantwoord op de vraag: “Hoe reëel is de macht van de financiële sector eigenlijk?” Dat antwoord luidt : “Heel reëel.”
Maar dat is een illusie; een illusie waar we allemaal in geloven, en het lijkt levensecht. Het schrikbeeld van het wegvallen van de financiële sector, het rampscenario waarbij we niet meer kunnen pinnen en de supermarkten leeg raken enzovoorts is echt angstaanjagend. Maar in Griekenland, Spanje en op talloze plekken in de wereld komt dit scenario (deels)al voor. Op andere plekken is de werkelijkheid nog veel erbarmelijker.
Een instorting van het systeem levert waarschijnlijk wel wat chaos op, maar overal waar mensen zijn, is economisch handelen. Ruilhandel, lokale geldsystemen komen in de plaats van het fiat-geld.
Op het moment dat mensen zien hoeveel ze zonder geld kunnen doen, zijn ze overtuigd – om onderlinge hulp mogelijk te maken en zo tot zelfredzaamheid en een duurzamer sociaal model te komen.
Ja voor sommige mensen kan het erg slecht uitpakken, als medicijnen etc. wegvallen. Maar voedsel vindt zijn weg wel naar de consument. Er komen nog steeds appels van de bomen.
Wat vooral stil valt is het kapitalisme. Hoe erg is dat? Een ramp voor de mensen die van het huidige systeem profiteren. Misschien wel een zegen voor de mensen die toch al aan de grond zitten, schulden hebben, werkeloos zijn enzovoort, die in dit systeem geen kansen hebben op verbetering van hun omstandigheden.
De bankiers kunnen misschien maar beter wat bescheiden worden. De slimme burger wacht niet tot het systeem omgevallen is. In Nederland bijvoorbeeld stikt het van de ruilkringen en weggeefwinkels. Streekgebonden voedselcollectieven (v0k0) schieten als paddenstoelen uit de grond. Straks zijn die banken helemaal niet meer nodig.
