Welkom in Labbekakkië

Gisteren hield Rusland met een veto de oprichting van een VN-tribunaal voor het vervolgen van verdachten van de aanslag op vlucht MH17 tegen. Ruim een jaar na de aanslag is er weinig meer bekend dan een jaar geleden. Men vermoedt dat het vliegtuig met een Russische raket, BUK, is neergeschoten, maar men heeft geen bewijzen. Men weet ook niet wie de aanslag heeft gepleegd. Oekraïne beschuldigt de pro-Russische rebellen in het oosten van het land. Rusland beschuldigt de Oekraïne. Het oprichten van een internationaal tribunaal klinkt heel zinvol, maar zolang men niet weet wie de daders zijn en wat er precies is gebeurd is het vooral voor de Bühne. Velen in Nederland zien in het veto graag een schuldbekentenis van Rusland en hebben dus eigenlijk helemaal geen tribunaal meer nodig. Rusland wil dat een tribunaal geen politiek instrument wordt. Nadat Rutte heeft beweerd dat de onderste steen boven zal komen wordt dat laatste steeds waarschijnlijker. Het volgende scenario is dat er een tribunaal komt met alleen de betrokken landen zonder de VN en daarmee wordt het recht gesproken door alleen belanghebbenden.

Het zal weinigen verbazen dat het Russische bedrijf dat de BUK-raketten maakt, Rostec, al jaren is geregistreerd op de Amsterdamse Zuidas. Nederland biedt namelijk tal van leuke fiscale mogelijkheden voor zulke dubieuze ondernemingen, maar omdat dankzij een motie van de PVV Nederland officieel geen belastingparadijs genoemd mag worden zijn zulke kwesties een ongewenst onderwerp van discussie. In de wapenindustrie gaat het tenslotte ook om banen en met entertainment en sport kun je er leuke dingen omheen doen.

Wie herinnert zich niet de beelden van onze kersverse koning Willem Alexander en koningin Maxima, die gezellig een glaasje bier drinken met Poetin in het Heineken Holland House in het Olympische wintersport-pretpark Sotsji, terwijl een paar honderd kilometer verderop in de Oekraïne een burgeroorlog uitbrak en Russische vliegtuigen de Kaukasus bombardeerden? Anderhalf jaar later is Sotsji met 50 miljard euro bouwkosten het grootste en duurste spookdorp ooit gebouwd. De leiding van deze buitengewoon lucratieve operatie was in handen van voormalig Efteling-directeur Paul Beck. De buit is binnen, je hoort er niemand meer over.

Het eigenlijke plan was om van Sotsji na de Olympische spelen een toeristische topattractie te maken; iets dat het midden houdt tussen Renesse en de voorzieningen in de Verenigde Arabische Emiraten. Maar de aanhoudende burgeroorlog in Oost-Oekraïne en de aanslag op vlucht MH17 gooiden roet in het eten. Ondertussen wordt Rusland in Nederlandse schoolboeken net als 50 jaar geleden weer weergegeven als het alles verslindende monster dat Europa bedreigt, terwijl de NAVO vrijwel het hele voormalige Warschaupact heeft ingenomen. De verhoudingen in de wereld zijn sindsdien een stuk ingewikkelder geworden. Rusland wordt vandaag de dag gedicteerd door oligarchen met astronomische hoeveelheden geld met wie hardwerkende Nederlandse ondernemers maar al te graag zaken doen. Berichten over politieke strubbelingen en indruk maken met militaire machtsmiddelen dienen alleen nog economische interesses. Grondstoffenrijke regio’s zoals het Midden-Oosten worden gebruikt als permanent testgebied voor al die mooie apparaten waarmee je mensen kunt doden en waarvoor de lokale feodale vorsten, krijgsheren en militante religieuze fanatici graag heel diep in de buidel willen tasten. Als we geen vakantieparadijs kunnen realiseren maken we er maar een sloopbedrijf van.

Rusland heeft nu de Nederlandse bloemen in de ban gedaan waarmee onze export een deuk krijgt. Die bloemen komen weliswaar vaak niet uit Nederland maar worden verhandeld via Nederland. Een kwart daarvan wordt gekweekt in Kenia en Ecuador, maar dat wordt niet als bedreiging ervaren. De meeste Nederlanders ervaren al genoeg bedreiging middels berichten waarin niet-witte landgenoten en asielzoekers als luie, gevaarlijke profiteurs worden afgebeeld. De Telegraaf wist op de voorpagina in chocoladeletters te melden dat asielzoekers naar verhouding veel vaker een bijstandsuitkering kregen dan authentieke Nederlanders. De webversie werd gevolgd door een oproep aan lezers om te reageren dat een asielzoeker die een bijstandsuitkering krijgt een schande is en Somaliërs hier niet thuishoren. Tegenwoordig kun je in berichten de volledige context schrappen, zoals dat Somalische asielzoekers oorlog en ellende waren ontvlucht en velen bijna tien jaar in een asielprocedure gevangen zaten en van de overheid niets mochten doen om hun situatie te verbeteren. Binnenkort wordt een Indonesische pianist op het vliegtuig gezet op transport richting herkomstland. Hij kwam in in 2003 naar Nederland om aan het conservatorium in Rotterdam te studeren en is een succesvolle subsidieloze cultureel ondernemer. Wij willen hier helemaal geen geslaagde immigranten en zeker geen die beter piano spelen dan wij.