Afgezien van het feit dat de Democratische partij de meerderheid in het huis van afgevaardigden heeft teruggewonnen, is er nog weinig duidelijk wat de tussentijdse verkiezingen de progressieven in die partij nu hebben opgeleverd.
Wel is duidelijk dat de progressieve beweging, die een sterke impuls kreeg door de deelname van Bernie Sanders aan de verkiezingen van 2016, een aantal frappante overwinningen heeft geboekt, waarvan de zegetocht van Alexandria Ocasio Cortez, de 29-jarige latina uit New York die in de voorverkiezingen Joseph Crowley, de nr. 4 in de partijhiërarchie, versloeg, wel de meest frappante was.
Vooral omdat zij ook lid is van de DSA (Democratic Socialists of America, een voorheen marginale partij, die sinds de opkomst van Bernie Sanders van vijfduizend tot zestigduizend leden is gestegen).
Volgens een artikel in ‘The Intercept’ hebben steeds meer Democratische kandidaten een progressief programma in deze verkiezingsronde, vergeleken met de laatste drie verkiezingen.
Dit blijkt uit een nieuwe analyse van kandidaten voor het Huis van afgevaardigden en de senaat, uitgevoerd door de groep ‘Data for progress’.
Het percentage Democratische kandidaten dat ‘Medicare for All’ steunt, één van Bernie Sanders belangrijkste speerpunten, nam toe van 27% in 2010 tot 58% in deze verkiezingsronde.
Kandidaten voor het Huis (van afgevaardigden) beslisten al vroeg om de gezondheidszorg in hun campagne op te nemen en na jaren in de marge te hebben verkeerd, ontmoette het voorstel van Sanders grote populariteit tijdens deze campagne, zelfs in diep rode staten zoals Kansas en Iowa. Zelfs gouverneurskandidaten in staten zoals Georgia, Wisconsin en Florida hebben zich sterk gericht op de uitbreiding van Medicaid.
Ook op het gebied van wapencontrole scoorden de democratische kandidaten beter. ‘Data for progress’ constateert dat sinds 2010 het aantal voorstanders van wapencontrole was opgelopen van 19% tot 52% nu.
De spectaculaire opkomst van kleine campagnedonaties heeft een nieuwe golf van progressief activisme aangestuurd en heeft progressieve kandidaten een fondsenwervende voorsprong gegeven bij deze tussentijdse verkiezingen. Omdat kandidaten minder afhankelijk zijn geworden van geld van lobbyisten kunnen zij zich vaker bekennen tot linkse standpunten.
‘Data for Progress’ keek ook naar de diversiteit van de kandidaten. Het aantal vrouwelijke Democratische kandidaten was toegenomen van 19% in 2010 tot 50% in 2018. Het aandeel van kandidaten die voor de eerste keer meededen ging van 43% in 2010 naar 67% in 2018. Het aandeel witte kandidaten daalde van 86% in 2010 tot 74% in 2018.
Er is natuurlijk ook progressief leven buiten de Democratische partij. Naast de Green Party is er de ‘Movement for a people’s party’, opgericht door Nick Brana, een voormalige campagne-medewerker van Sanders in 2016, die geen enkel vertrouwen heeft in een progressieve toekomst binnen de Dem Party.
Zij zijn bezig met de oprichting van een Amerikaanse Labour Party. Ook al omdat ze graag meerdere partijen zien ontstaan, zodat de VS niet langer in de greep hoeft te verkeren van de desastreuze politiek van beide grote partijen.
Al met al is er reden tot gematigd optimisme, al zal veel afhangen van de grassroots bewegingen, want hun activisme staat mijn inziens het dichtst bij de strijd tegen de dagelijkse rauwe werkelijkheid die het leven van de mensen in de VS bepaalt.
