Op de middelbare school had ik een tamelijk onaangename muziekleraar. Gelukkig had ik al gitaarles van een heel leuke gitaarlerares (enkele jaren geleden helaas veel te vroeg, nog voor haar zestigste, overleden) dus hij kon muziek voor mij niet meer bederven.
Hij had het ooit over Mozart en stelde dat hier geen subjectieve meningen meer golden. “Dit IS mooi” poneerde hij. Járenlang citeerden mijn destijds beste vriend M. en ik hem nog daarna, in geval van stellingen die wij niet weerlegd wensten te zien.
Op een dag bedacht deze conservatieveling dat wij allemaal eens de muziek die wij mooi vonden mee mochten nemen op een cassette (we hebben het hier over 1980 of daaromtrent), en dan ging hij daar wel eens even zijn oordeel over geven.
Bij – onder andere – Status Quo zei hij “Rommel!”maar bij Santana zei hij wel degelijk dat dat goed was. Dat viel me mee.
Santana was, en is nog steeds, een tamelijk unieke gitarist, rockgitaar combinerend met latin ritmes.
Ritme is vaak een probleem voor Noord-Westelijk Europese muzikanten, het wordt snel zwaar en vierkant, het loopt niet en het swingt niet. Afrikanen hebben een enorme invloed gehad via vooral Noord-Amerika, maar in Latijns-Amerika ligt het indirecter. Daar is men onder andere ook beïnvloed door de Spanjaarden. En Spaanse muziek, bijvoorbeeld flamenco, heeft bijzondere ritmes, maar ook die komen weer uit Noord-Afrika.
En dat alles heeft Santana als Mexicaan gecombineerd, leidende tot zijn fantastische muziek.
Daarom zijn ideeën als die van Baudet zo oerdom. Alles wat interessant is komt immers voort uit uitwisseling en vermenging van ideeën. Het is geen homeopathische verdunning die plaatsvindt door migratie, maar een heilzame verspreiding van gevoelens en ideeën, leidend tot wederzijds begrip. Als types als Baudet het voor het zeggen hadden gehad waren we in Nederland muzikaal nog steeds niet verder gekomen dan de klompendans (en sommigen zijn inderdaad ook niet veel verder gekomen), en waren zijn voorouders om te beginnen niet hier terecht gekomen.
Ik werk met collega’s van vijftien verschillende nationaliteiten vanuit de hele wereld, en dat IS een verrijking, om met mijn vroegere muziekleraar te spreken.
She’s Not There door Santana, wat mij betreft een van de voorbeelden (en hieronder een erg goed klinkende uitvoering ervan) waar de artiest die een nummer covert beter begrijpt hoe het moet klinken dan de originele vertolkers (The Zombies).
Maar oordeelt u zelf:
Het origineel:
