Het KIS – kennisplatform integratie en samenleving (KIS) te Utrecht – toont op zijn website een artikel getiteld ‘Nationale Indië Herdenking 15 augustus: wat herdenken we en waarom?’.
Gaat dat allemaal goed, met die herdenking? Nee. In dat artikel staat drie keer dat er in Indonesië ‘politonele acties’ plaatsvonden. Dat kun je toch niet meer maken… Kom op! Die leugenterm is echt door de historie achterhaald en terecht vervangen door de ‘Indonesische onafhankelijkheidsoorlog’. Zelfs op wikipedia…
Want oorlog krijg je als je met tanks komt opdraven… of met oorlogsschepen vanaf zee dorpen gaat beschieten… of met dienstplichtigen van 20.000 km verderop, die van niets weten, niets snappen en op bevel schieten brandstichten bij het benaderen van een ‘vijandig’ dorp met veel daken van palmblad… of als je eigen ‘jongens’ in hun dagboeken hier en daar schrijven: wíj lijken hier wel de nazi’s of de SS’ers…
Of als je meedoet aan een aanval op een onverdedigd dorp en je schiet wat burgers neer, zoals luitenant Hueting deed en zoals hij vijftien jaar later op tv bij Vara’s Achter het Nieuws bekende… hij moest vervolgens met zijn gezin binnen twee weken uit Nederland naar Brussel vluchten, zo werden ze daarna bedreigd.
Ook vermeldt het artikel iets anders niet. En dat is veel erger, pijnlijker: namelijk over de 3 miljoen Indonesiërs die tijdens de Japanse bezetting omkwamen.
Dat gebeurde vooral door honger en uitputting – en omdat niemand zich om hun lot bekommerde, die mensen zonder achternamen telden namelijk niet mee – niet bij de Toean Belanda’s en evenmin bij de Jappen, of hun kempeitai (Japanse versie van de SS). En het Japanse systeem was opgebouwd volgens de fascistische hiërarchische leer: één leider, en als onderdaan onderaan was je leven niets waard. Kanonenfleisch…
Dr L. de Jong noemt als goede socialist dit getal van 3 miljoen al in zijn serie ‘Het Koninkrijk der Nederlanden tijdens de Tweede Wereldoorlog’. En daar kreeg hij toch een gedonder mee… iedereen die ook maar ooit één hap nasi verslikt had, die ook maar één krontjong had gehoord, ook maar één baboe had bezwangerd, viel over hem heen. Ik had het voorrecht op Huetings begrafenis te zijn.
Op de vraag aan het KIS waarom deze twee punten zo vermeld of onvermeld worden, wilde medewerkster Floor de Booys geen antwoord geven. ‘Stuurt u maar een opmerking’. Zij vindt de grote omissie van de voornaamste groep slachtoffers en de onjuiste aanduiding van de oorlog geen reden het artikel te herzien of tijdelijk te verwijderen.
Ook ontbreekt in het verhaal van de 3.000 dienstweigeraars in Nederland. Of over de eenstemmige tegenstand van de CPN in de Tweede Kamer of in het zeer populaire dagblad De Waarheid (toen even groot als de NRC nu) , met wat losse bijval vanuit de PvdA en een krant als Het Vrije Volk en van de Vara.
Want de discussie over tanks en fregatten en dienstplichtigen inzetten tegen de Indonesische burgerbevolking, tegen jongens met messen en speren en wat geweren, die al ruim 300 jaar door de Nederlanders (te beginnen met J.P. Coen) keihard en moorddadig onderdrukt en uitgebuit werden, liep hoog op vlak na de oorlog waarin we zowat alles verloren hadden, materieel dan.
Ook PvdA-premier Drees vond het een prima idee om dan nog maar wat van de enorme Indonesische olievoorraad te stelen, en wat tabak te roven, en cacao te pikken, en tin te ontvreemden, en palmolie te jatten, en… en…
Op twee plaatsen in het artikel staat ook nog ‘fascistisch’ in plaats van ‘fascistisch”.
Op de site 15augustus1945.nl – dat is de officiële plek van deze ‘nationale’ herdenking die eigenlijk ‘internationaal’ moet zijn – heb ik trouwens ook niets kunnen vinden over de 3 miljoen doden. Zal wel weer aan mij liggen.
- Uitgelichte afbeelding: Door Tropenmuseum, part of the National Museum of World Cultures, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=8608651
