Precies 50 jaar geleden leidde een mislukte staatsgreep in Indonesië tot een spiraal van geweld, waarbij (afhankelijk van de bron) tussen 500.000 en 1 miljoen mensen om het leven kwamen. Over de precieze omstandigheden en de verantwoordelijkheden voor zowel de staatsgreep als de daaropvolgende massamoorden, tasten historici nog steeds in het duister. Een halve eeuw later wijzen diverse partijen naar elkaar. De regering in Jakarta heeft al laten verstaan dat er van excuses of verzoening geen sprake kan zijn.
Slachtoffers van deze ‘stille’ genocide zijn het beu en organiseren in november een volkstribunaal dat zich zal buigen over de gebeurtenissen in 1965.
Even terug naar 1965. Indonesië heeft zich op dat ogenblik 20 jaar eerder losgerukt van Nederland. De eerste president Soekarno voert een zeer eigen koers, waarbij de internationale positie van Indonesië belangrijker is dan het welzijn van de eigen bevolking. Net na de onafhankelijkheidsverklaring door Soekarno en de latere vice-president Hatta op 17 augustus 1945 waren de verwachtingen hooggespannen. Indonesië was het vijfde grootste land ter wereld, bulkte van de grondstoffen en lag ideaal tussen het Aziatische schiereiland en de landen van de Pacific.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
