De Amerikaanse jurist, historicus en schrijver Alfred de Zayas (1947), die in 2017 voor het Hoge Commissariaat voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties een onderzoeksrapport maakte over de situatie in Venezuela, is onlangs geïnterviewd door Abby Martin van de TV-zender Empire Files. Sinds 2012 werkte hij voor de VN als onafhankelijke expert op het gebied van mensenrechten. Hij is verontrust over de door de Verenigde Staten georganiseerde staatsgreep in Venezuela, en over de weergave van de gebeurtenissen in de grote media, maar ook door mensenrechtenorganisaties. Hierbij fragmenten uit het interview:
(Verslag en vertaling: Aafke Steenhuis)
“De Verenigde Staten en de grote media doen voorkomen, dat er in Venezuela moet worden ingegrepen vanwege de mensenrechtensituatie. Ik zie dat het thema mensenrechten meer en meer geïnstrumentaliseerd wordt om mensenrechten te vernietigen. En ook het recht wordt tot instrument gemaakt om het recht te vernietigen. En helaas gebeurt dit met medewerking van de belangrijke media. Sinds ik terug ben uit Venezuela, en over de situatie daar een rapport heb gepresenteerd aan het Hoge Commissariaat voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties, ben ik door geen van de media daarover benaderd, noch door de BBC, de New York Times, de Washington Post, The Economist, de Financial Times. Terwijl zij een verantwoordelijkheid hebben om mensen te informeren. Wat bijzonder machiavellistisch en cynisch is, is dat de economische crisis in Venezuela, die nu een humanitaire crisis dreigt te worden, is veroorzaakt door de financiële blokkade van de Verenigde Staten en door de economische sancties van de VS. En nu zeggen de VS dat zij humanitaire hulp zullen bieden.
Juan Guaidó, die zichzelf tot interim-president heeft uitgeroepen, is een knecht van de Verenigde Staten, hij rijdt op het Trojaanse paard van de VS. Maar de oplossing van de slechte situatie in Venezuela is veel eenvoudiger dan het sturen van voedsel en medicijnen. De oplossing staat in mijn rapport: wat ik het Hoge Commissariaat daarin heb gezegd, is dat de financiële blokkade en de economische sancties een extreme invloed hebben gehad op de mensenrechtensituatie in Venezuela. Natuurlijk, de oorzaak van de crisis komt vooral door de dramatische val van de olieprijs – Venezuela is het rijkste olieland van de wereld. Normaal gesproken zou je zo’n terugval van inkomsten kunnen oplossen: zo’n rijk land als Venezuela zou in staat moeten zijn om geld te lenen, op basis van zijn enorme rijke grondstoffen. En zou dan spullen kunnen kopen en verkopen.
Maar nee! De Verenigde Staten hebben ervoor gezorgd, op straffe van enorme boetes, dat westerse banken de rekeningen van de Venezolaanse regering en het staatsoliebedrijf geblokkeerd hebben. De Citibank besloot in juli 2017, onverwacht en onaangekondigd, de rekeningen van de Centrale Bank van Venezuela te blokkeren. In november 2017 blokkeerde de Citibank de overschrijving van een verscheping van 300.000 doses insuline. Ook in november 2017 blokkeerde het bedrijf Euroclear 1,65 miljard dollar waarmee de Venezolaanse regering voedsel en medicijnen wilde kopen. Sitgo, de Venezolaanse oliemaatschappij die in de Verenigde Staten gevestigd is, is het onmogelijk gemaakt zijn winsten buiten de VS te krijgen. De Venezolaanse regering heeft dat geld nodig om voedsel en medicijnen te kopen. Rond 9 tot 10 miljard dollar is tegengehouden. Wells Fargo Bank hield de betaling van 7,5 miljoen dollar tegen die Brazilië aan Venezuela had overgemaakt voor de aanschaf van elektriciteit. In mei 2018 liet de Venezolaanse minister van Volksmacht weten dat de transactie van 7 miljoen dollar voor de aankoop van dialyse-onderdelen voor patiënten geblokkeerd was.
Je ziet hoe immoreel dit alles is. Er is een persoonlijke, criminele verantwoordelijkheid voor de gevolgen van de sancties – die onder Obama begonnen is. Ik ben er zeker van dat de toename van baby- en moedersterfte, de toename van sterfte door gebrek aan insuline en andere geneesmiddelen, een direct gevolg is van deze blokkade om Venezuela te beletten deze medicijnen te kopen. Het is niet zo dat de regering de medicijnen niet wil distribueren, de regering is door de buitenlandse economische oorlog verstikt geraakt. En zo was het spel ook bedoeld.
De Verenigde Staten wilden een situatie creëren waarin de bevolking en het leger van Venezuela zich zouden ontdoen van hun regering, zodat de 1 procent machtigen weer terug kon keren en weer de rijkdommen kon controleren. Venezuela is erin geslaagd om miljoenen mensen uit de extreme armoede te halen. Niemand kon het wat schelen dat er in de jaren 80 en 90 heel veel mensen stierven door honger en ondervoeding. De rechtse regering toen was gehoorzaam aan Washington. Toen er een linkse regering, van Hugo Chávez, kwam, was de eerste prioriteit van Washington om die regering omver te werpen.
De Bank of England houdt miljarden dollars van de regering-Maduro vast en en dreigt het aan Guaidó te geven. Dat is een schending van het internationale recht. Breng de Verenigde Staten voor het Internationale Strafhof of voor het Internationale Gerechtshof. Belangrijk zou zijn, als de Verenigde Naties een resolutie aanneemt om de Amerikaanse sancties te veroordelen en om te vragen dat die sancties opgeheven worden. Want sancties doden. De aanklager van het Internationale Gerechtshof zou moeten onderzoeken in welke mate de doden het gevolg zijn van de sancties. Dit in verband met Artikel 7 van het Verdrag van Rome, dat misdaden tegen de menselijkheid beschrijft. Als je met opzet sancties en financiële blokkades en een economische oorlog organiseert, dat de economie van een land verstikt, en het erg moeilijk maakt voor een land om zijn bevolking de noodzakelijke medicijnen en voedsel te geven, waardoor duizenden mensen sterven, dan heb je een zaak van misdaden tegen de menselijkheid.
Maar in de vooraanstaande media wordt dit totaal niet belicht. Als zij het over een humanitaire crisis hebben, wordt de hele schuld op de Venezolaanse regering geschoven. Ze schrijven: socialisme is een een bewezen mislukking, socialisme zal nooit werken. Daarom moet het regime veranderd worden.
Het schenden van het internationale recht door de VS gebeurt door hun inmenging in de binnenlandse zaken van Venezuela. In Artikel 1 en 2 van de Verenigde Naties wordt de soevereiniteit van staten gegarandeerd, en het zelfbeschikkingsrecht van alle volken. En Artikel 2, paragraaf 3 zegt: als er een dispuut is tussen staten, dan moet dit vreedzaam opgelost worden, door vreedzame onderhandelingen. Artikel 2, paragraaf 4 verbiedt niet alleen het gebruik van geweld, maar ook de dreiging met gebruik van geweld. Trump heeft herhaaldelijk gezegd dat het gebruik van militair geweld een optie is. Die militaire inmenging is een belangrijke schending van het internationale recht.
Juan Guaidó, de zelfbenoemde interim-president, was tot voor kort nauwelijks bekend. Hij studeerde in de VS. In Venezuela stichtte hij een rechtse oppositiebeweging Voluntad Popular, met oppositieleider Leopoldo López, die deelnam aan de door de VS op touw gezette coup tegen Hugo Chávez in 2002. Guaidó doet niets zonder de hulp van López.
Wat de wereld momenteel voortdrijft is de economie, is geld. De grote transnationale bedrijven, mogols, zijn de eigenaren van de invloedrijke media en controleren die. Zij hebben belang bij een wereld die door 1 procent machtigen gedomineerd wordt. Het is een schande dat die media zelfs niet weergeven wat academici zeggen. Er is zoveel fake-nieuws, er is een oceaan van leugens over Venezuela. Maar de afwezigheid van informatie is haast nog erger. Als een hele dimensie, over de financiële boycot en de economische sancties wordt weggelaten, als je geen andere standpunten hoort dan het gangbare verhaal, dan ga je erin mee dat Guaidó aan de macht moet komen. Hij is een agent van de VS, van de grote Amerikaanse bedrijven en de olie-industrie. Je kunt miljarden dollars winst maken in Venezuela.
Wat Amnesty International en Human Rights Watch betreft, die voor regime change zijn – er is al een tijd een mensenrechtenindustrie aan de gang. Sinds 1980, toen ik bij de Mensenrechtencommissie van de Verenigde Naties kwam, zag ik een verandering. Zij begonnen als organisaties die erg betrokken waren bij het lijden van mensen, maar nu verwoorden ze meer en meer de meningen van hun geldschieters. Ik ben daar teleurgesteld over. Vanuit Venezuela zijn er veel rapporten gemaakt over de situatie van de mensenrechten daar, die ik heb opgenomen in mijn verslag. Maar die berichten komen niet door.
Als de coup doorzet, komt het catastrofe-kapitalisme aan de macht. Economische, sociale en culturele rechten zullen geschonden worden. Niet alleen de olie-industrie zal geprivatiseerd worden, ook de bauxiet- en de goudmijnen, en de coltanmijnen. Gezondheidszorg en subsidies op woningbouw zullen afnemen of verdwijnen. Men wil terug naar de jaren 80 en 90, toen de rijken rijk waren en de armen arm.”
