15 Mei 1948 was de dag waarop de Staat Israel werd uitgeroepen en 15 mei 2023 is daarom de 75ste verjaardag van de Nakba (catastrofe) zoals de Palestijnen en eigenlijk ongeveer alle Arabieren deze dag noemen. De naam staat voor de verdrijving van drie kwart van de toen 1,4 miljoen mensen tellende Palestijnse bevolking uit Palestina. Van hen woont nog altijd een groot aantal in de UNWRA-vluchtelingenkampen: 10 kampen in Jordanië, 9 kampen in Syrië, 12 kampen in Libanon, 19 kampen op de Westoever en 8 kampen in de Gaza-strook.
De Nakba was een lange campagne van de Israeli’s die in 1947 begon en in 1949 eindigde (ook al werd de Palestijnse bevolking van Majdal (nu Ashkelon) pas in 1950 verdreven. In die periode werden 531 Palestijnse dorpen vernield, en grote delen van Jaffa en Haifa. Uit Jaffa werden 70.000 mensen verdreven, uit Haifa eveneens 70.000 en uit Jeruzalem 35.000. De campagne ging gepaard met 51 grote en kleine moordpartijen waarvan alleen die in Deir Yassin wereldberoemd werd. Geschat wordt dat het totaal aantal doden van de Nakba 15.000 moet bedragen.
Tegenwoordig wordt vaak gehoord dat de Nakba niet in 1949 eindigde maar nog altijd doorgaat. Daarmee wordt niet alleen bedoeld dat in 1967, na de Zesdaagse oorlog, opnieuw zo’n 200.000 Palestijnen het land werden uitgewerkt. Het slaat vooral op de bouw van de nederzettingen die voortgaat, de annexatie van land die eveneens maar doorgaat, de sloop van huizen en gebouwen die onvermoeid wordt gehandhaafd, de economie die opzettelijk klein wordt gehouden, en niet in de laatste plaats het opsluiten en doden van mensen. Op dit moment zitten rond de 5.000 mensen vast van wie een aantal van rond de 1.000 als ”administratief gevangene”, wat betekent dat ze zonder vorm van proces vastzitten. Volgens het Palestijnse Centraal Bureau voor de Statistiek, waaraan een groot deel van deze gegevens zijn ontleend, zijn in de loop der jaren een miljoen Palestijnen voor kortere of langere tijd gearresteerd. En wat het doden van mensen betreft is er de ongekende moordlust waarmee het leger huishoudt op de Westoever. Waarbij het wordt bijgestaan door Israels juridische apparaat dat vrijwel elke misdaad witwast, iets wat trouwens ook geldt voor de vele wandaden van de kolonisten. Volgesn het Palestijnse CBS wordt dit geïllustreerd door het feit dat sinds de Tweede (of al-Aqsa) Intifada van september 2000 tot 31 december 2020 een totaal aantal van 11.540 Palestijnen werd gedood.
Het mag haast een wonder worden genoemd dat ondanks deze cijfers het moreel van de Palestijnen nooit is gebroken. Vijfenzeventig jaar waarin Israel zijn uiterste best deed hun bestaan te ontkennen, hen dehumaniseren en hen hun bezit te ontnemen, hebben hen niet klein gekregen en niet hun herinneringen en verlangen naar vrijheid ontnomen. Ze blijven zich Palestijn voelen en dragen dat op alle mogelijke manieren uit. En hun aantal zit intussen in de lift. In Israel bedraagt hun gezamenlijke aantal intussen zo’n 7 miljoen, oftewel 50,1 procent van de totale bevolking. – 1,7 miljoen is Israelisch, 3,2 woont op de Westoever inclusief bezet Oost-Jeruzalem en 2,2 miljoen woont in de Gaza-strook. De Joodse Israeli’s vormen nu een minderheid van 49,9 procent. De Palestijnse wereldbevolking was op 31 december 2022 volgens het Palestijnse CBS 14 miljoen.
Uitgelichte afbeelding: Von Fred Csasznik – Front cover of The Birth of the Palestinian Refugee Problem by Benny Morris, Cambridge University Press 1989., Gemeinfrei, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1276584
