Gisteren werd een verstrenging van de vreemdelingenwet goedgekeurd in de Kamer. Het houdt concreet in dat mensen die hier geboren worden op basis van vermoedens omtrent criminele feiten kunnen uitgewezen worden. Zonder enige vorm van proces of veroordeling. Het toont mooi aan hoe in het hart van een democratie het autoritarisme kan opbloeien.
Als Europeanen aan een autoritaire staat denken, dan denken ze vooral aan dictaturen op andere continenten en werelddelen. Europa en het Westen, zo wordt het ingelepeld, zijn immers een baken van democratie en Verlichting. Die zienswijze hangt samen met een volstrekt stereotiep en onjuist beeld van de geschiedenis dat er ongeveer als volgt uitziet: sinds de Verlichting Europa uit de greep van de duistere middeleeuwen verloste is het onderhevig aan een proces van continue politieke en morele vooruitgang. Het totalitarisme, de holocaust, het racisme en de wereldoorlogen van de twintigste eeuw – stuk voor stuk pure producten van de Europese beschaving – worden dan aanzien als jammerlijke uitzonderingen of vergissingen.
Maar zelfs die “vergissingen” worden, als ze al erkend worden, heel vaak op een karikaturale manier begrepen. Het courante beeld van het nazisme is bijvoorbeeld vooral ontleend aan oorlogsfilms. Daarin worden nazi’s, en Hitler in het bijzonder, doorgaans afgebeeld als monsterlijke psychopaten, onmensen die zo slecht zijn dat identificering ermee onmogelijk wordt. De naam Hitler is voor de meeste Europeanen een synoniem voor het Absolute Kwaad.
De waarheid is schokkender omdat ze veel minder geruststellend is. Nazi’s, ook diegene in leidinggevende functies, waren mensen als u en ik. Mensen die hun partners en kinderen liefhadden, die kleine verdrietjes en pleziertjes kenden, die hielden van lekker eten en konden lachen om een goede mop. Het was de filosofe Hannah Arendt die erop wees dat het kwade vooral banaal is. Het nazisme bestond niet dankzij psychopathische monsters, maar wel dankzij eenvoudige, gehoorzame burgers die deden wat van hun gevraagd werd en weinig tot niets in vraag stelden.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
