Dit artikel verscheen eerder op de site van abupessoptimist.
Los van het feit dat het warm is in Cairo (bijna 40 graden) en dat afspraken maken (en hebben) veel tijd kost, is er ook nog het probleem van het internet. Ik heb best een leuk hotelletje hier, niet duur, centraal gelegen in downtown Cairo met hele vriendelijke mensen en juist dat minimum aan comfort waar ik genoeg aan heb, maar het internet… het internet…. o, het internet. Er is iets mysterieus mis mee. Vaak is de verbinding voorbeeldig via de wifi. Maar even vaak ook heb ik verbinding en geen toegang. de computer roept dat iets over een IP adres wat ik niet heb, maar ook niet krijg. Heel frustrerend. De gedienstige mensen hier in het hotel putten zich uit in pogingen, roepen de hulp in van een expert (een Australiër die in Egypte is blijven hangen) die het hoofd schudt en het ook niet weet. Al met al maakt dit bloggen vrij lastig.
Zo heb ik dus onder andere niet gereageerd op het Tweede kamerdebat over onverdoofd ritueel slachten, of over de uitspraak in het proces Wilders. Ik zal proberen over beide niet al te lang te zijn. Allebei zijn ze mijns inziens een treurig makend symptoom van een Nederland waar de tolerantie en het respect voor alles wat afwijkt van de gemiddelde norm – what ever that is – steeds verder is te zoeken. Op wankele gronden wordt eerst een slachtmethode verdacht gemaakt die honderden jaren terecht werd gezien als onlosmakelijk verbonden met het bestaan van een minderheidsgroep en waarvan geenszins vaststaat dat hij minder humaan zou zijn (of minder diervriendelijk wat een beetje een raar woord is in dit verband) dan de nu gebruikte methodes van slacht met ‘stunning’.
Er is over de besluitvorming in de kamer van alles te zeggen: 1) De rapporten van de universiteit van Wageningen waarop Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren zich bij haar wetsvoorstel op baseerde waren niet afgerond, zo bleek op een zitting in kort geding in Arnhem. 2) Sommige partijen – zoals de PvdA – bleken zich bij het uitermate laffe compromis dat uiteindelijk gevonden werd (geef de betrokkenen vijf jaar de tijd om zelf aan te tonen dat de methode niet dier-onvriendelijk is) weinig of niets van de mening van hun achterban te hebben aangetrokken. En tenslotte 3) is het in mijn ogen onbegrijpelijk dat de Tweede Kamer überhaupt met dit voorstel van Thieme in zee is gegaan. Ik heb alsnog de moeite genomen de Memorie van Toelichting te lezen die ze bij haar Initiatiefvoorstel gaf. Dat had ik natuurlijk eerder moeten doen, want het is opvallend hoe ze een leugen of wat en wat demagogie niet uit de weg gaat. Zo beweert ze strak en stijf dat de praktijk van een recente wet in Nieuw-Zeeland zou hebben aangetoond dat verdoving en kosher slachten best samengaan, terwijl drie seconden googelen aangeeft dat – integendeel – Nieuw Zeeland een jaar geleden door het aannamen van een nieuwe wet na Zwitserland, Zweden, Noorwegen en IJsland het vijfde land ter wereld is geworden waar kosher vlees van buiten moet worden aangevoerd.
Nog een ander punt in de Memorie van Toelichting is de demagogische parallel die ze trekt met vrouwenbesnijdenis om aan te geven dat haar voorstel om kosher slachten te bannen niet ingaat tegen punt 6 uit de Grondwet, de vrijheid van godsdienst. Immers, daar waar we ervan overtuigd zijn dat praktijken onaanvaardbaar zijn, zegt ze, worden ze gebannen. Vrouwenbesnijdenis is zo’n voorbeeld, volgens haar. Dat is immers ook door een religie voorgeschreven en dat verbieden we toch ook? Maar fout dus, heel erg fout. Vrouwenbesnijdenis wordt nergens religieus voorgeschreven en is – om een voorbeeld te noemen – officieel door islamitische instanties als de Azhar in Egypte in de ban gedaan (het is ook wettelijke verboden in Egypte). Het getuigt ook van Thieme’s totale gebrek aan gevoel voor waar ze mee bezig is en wat koshere (halal) slacht in de praktijk echt voorstelt. Ze had wat mij betreft niet alleen vrouwenbesnijdenis maar ook heksenverbrandingen moeten noemen. Dan was nog duidelijker geweest hoe ze over die rare Joden (c.q. moslims) met hun onsmakelijke slachtpraktijk denkt als een soort achterhaald wreed ritueel van mensen die kennelijk niet met de moderne tijd zijn meegegaan. Ik begrijp niet dat de Tweede Kamer deze Memorie, die toch ook een zekere rechtskracht heeft als de wet is aangenomen, heeft laten passeren. Slordigheid? Ongeïnteresseerdheid? Gebrek aan compassie en respect voor wat minderheden aan het hart gaat? U mag het zeggen.
Tja, en dan Wilders. Ik heb niet de gewoonte rechterlijke uitspraken te kritiseren. Ik ben ook niet echt bevoegd om het te doen. Toch denk ik dat de rechters voorbijgegaan zijn aan de maatschappelijke verantwoordelijkheid van een politicus. En aan het feit dat het ‘maatschappelijke debat’ in het kader waarvan – volgens het vonnis – Wilders’ uitspraken een rol speelden, voor een belangrijk deel door Wilders zelf mede is en wordt gecreëerd. Ook zo’n film als Fitna afdoen als een product waarin aandacht voor uitwassen wordt gevraagd, lijkt me erg gezocht. Het is gewoon een propagandistisch gedrocht waarin moslims en de islam verdacht worden gemaakt op een manier zoals de hulpjes van Goebbels dat indertijd deden met Joden in een film als Jud Süss. Jammer dat de rechters dit hebben laten passeren. Het betekent dat stigmatiseren, alles wat anders is op een populistische manier wegzetten en desavoueren plus schelden en tieren in het openbare debat nog weer wat salonfähiger zijn geworden. Het voordeel is waarschijnlijk dat we nu Wilders openlijk een fascist mogen noemen zonder bang te zijn te worden vervolgd. Maar voor mij voelt het toch een beetje alsof achteraf de antisemitische campagne van de nazi’s met terugwerkende kracht weer is toegelaten. Weliswaar in het jasje van het anti-islamisme, maar je weet maar nooit en eigenlijk is het ook niet echt iets anders.
Om te besluiten: Verdraagzaamheid is niet zomaar iets. Het is een way of life die het samengaan van mensen met verschillende achtergronden mogelijk maakt. Om terug te keren naar de plek waar ik nu ben: als hier in de landen van het Midden-Oosten waar zoveel minderheden zijn (denk alleen al aan de christenen) een Wildersachtig optreden of Wildersachtige uitspraken zouden worden getolereerd, zou dat een bloedbad inluiden. Er gelden scherpe grenzen, men vraagt men respect van elkaar en daardoor blijven incidenten wat het zijn: incidenten. Wij in Nederland hadden de reputatie een tolerant land te zijn, en misschien waren we dat ook, maar we gooien dat overboord.
Ik kan d’r ook niks optimistischers van maken.
Zijn we dan ooit verdraagzaam geweest?
Ja, vroeger toen Sinterklaas nog een kleine jongen was toen was Nederland een vriendelijk land die met open armen vreemdelingen welkom heette. Als ik nu met immigranten spreek krijg ik een bedroevend beeld van de gastvrijheid van Nederland.
Op mijn sportschool (op zijn leeftijd moet de Sint er alles aan doen om gezond te blijven) werkt een fysiotherapeut uit Colombia die heel onvriendelijk, wantrouwend en onbehulpzaam tegemoet werd getreden toen zij in Nederland aankwam en aan het werk ging als fysiotherapeute. Laatst zag ik een documentaire over Afghaanse studenten medicijnen die hier aan de slag wilde als arts. Hoewel het verhaal voor één van beide op een succes uitliep zei de ander met zoveel woorden dat hij zijn verblijf in het asielzoekerscentrum en de constante onzekerheid over zijn status als geestelijke marteling heeft ervaren, ik schaam me Nederlander te zijn.
Wat is jou antwoord om de gastvrijheid weer terug te brengen in Nederland? Het mijne is: gooi de grenzen open stel ons land open voor gelukzoekers van alle pluimage, in het kader van de vergrijzing. kunnen we alle handen gebruiken.
Sinterklaas Schreef:
Gewoon vriendelijkheid en mededogen naar de andere mensen uitstralen. Dar begint alles.
Vergeten dat haat en jaloezie ooit hebben bestaan.
Verdraagzaamheid wordt gezien als een teken van zwakte en voorbehouden aan semtimentele geitewollensokkenfiguren die hiermee onze maatschappij ruineren. Dat komt er van als je PVV-achtige simpele zielen de norm laat voorschrijven.
Maar waarom moeten we verdraagzaam zijn? Valt er iets te verdragen? het lijt net of iets een last is en we ermee moeten leven. Niets is minder waar. We hebben het over mensen die gewoon meedraaien en/of willen meedraaien met onze maatschappij. zich aan de wet houden en zich gedragen als verantwoordelijke burgers, maar toevallig deel uitmaken van een andere ethnische of religieuze groep. We hebben het hier niet over het vedragen van lastig gedrag door mensen die je straat vervuilen, je op straat beroven, overlast veroorzaken en crimineel gedrag vertonen, of je de hersenen in slaan in een voetbalstadion. Die mensen wil ik helemaal niet verdragen-of ze nu autochtonen zijn of allochtonen.
Het woord “verdraagzaamheid” wordt door xenofoob Nederland geassocieerd met de druk door “links” om overlast veroorzakende allochtonen te tolereren en komen met tegenargumenten om zodoende verantwoordelijke en integere allochtonen te stigmatiseren, uit te sluiten en het hun onmogelijk maken om zich als volwaardige burgers te zien. Of uit te spelen tegen andere allochtonen. Allochtonen worden er moedeloos van hoe vaak zij zich moeten verantwoorden voor misgedrag van mensen toevallig uiterlijk op hun gelijken.