Verantwoord denken: over zedige kleding en drukken op de knop

De productie van berichten van het type: “Asielzoeker betrapt bij stelen blik doperwten” maakt overuren – dit naast het heersende discours over vol=vol, #kominverzet en wat u verder kunt bedenken. Geniepiger, maar aansluitend bij de ideologie die opgelepeld dient te worden is een vermaning als deze: Syrische vluchteling thuis te eten? Kleed je zedig. Die komt van de EO, doorgaans niet vies van stemmingmakerij. In dit geval zijn het waarschuwingen aan goedwillende mensen. Als richtlijnen en uitleg krijgen zij te lezen (en wij erbij):

‘De Syrische jonge mannen die uit oorlogsgebied komen, zijn echt niet gewend aan hoe onze vrouwen zich kleden’, zei zij. [Elsje Goudzwaard van de Stichting Present]

“Onze vrouwen”. Van wie? Nou, “van ons”. Dus in het algemeen, vindt deze mevrouw van de Stichting Present, dat “onze vrouwen” zich onzedig kleden. Daar is het de EO voor, kun je denken, maar zo gemakkelijk is het ook weer niet. Er zijn geen evangelicale richtlijnen dienaangaande – en kom mij al helemaal niet aan met de gangbare onzin over “zwarte kousen”. De EO-raadgevingen zijn zogenaamd vanuit het perspectief van degenen die te eten komen gegeven:

[D]it zijn getraumatiseerde jonge mannen die uit een oorlogsgebied komen. Die zijn hier net. Zij vinden ontblote schouders en een kort rokje nu nog aanstootgevend.(…)
Er zal wel niets gebeuren, maar wij als Present kunnen niet instaan voor wat ze doen als ze een in hun ogen sexy geklede dame zien.

Bron.

Kortom, u hoort ons niet zeggen dat ze verkrachters zijn hoor, maar ondertussen. En ja, je vraagt er toch zeker om, met je onzedige kleding. De verkrachterslogica geprojecteerd op vluchtelingen.

*

Veel meer blinde consensus wordt verondersteld bij het volgende, dat ik met klimmende verbijstering heb aanschouwd/aangehoord afgelopen donderdag, BBC Question Time, een debatprogramma, ooit op niveau, en nu pijlsnel afzakkende naar weer een oefening in Verplichte Denkwijzen. Jeremy Corbyn zal de vaste pispaal zijn zoals de Syriza-regering het was tot zij het begaf na vijf maanden. De fractievoorzitter van Labour heeft gezegd dat als hij minister-president is, hij “niet op de knop zal drukken”. Tot en met zijn fractiegenoot zoals aanwezig vonden dit een schandalige opmerking die hem bij voorbaat diskwalificeerde als minister-president. Uit de zaal kwam een bijna jankend persoon vertellen hoe onveilig zij zich voelt bij een premier die niet op de knop zal drukken. Verkeerde ik in een andere wereld? Voelen deze mensen zich VEILIG bij het idee dat de mensheid even opgeblazen wordt? Want dat zou de consequentie zijn van “op de knop drukken”. Niemand, ook niet de enkele medestand(st)er van Corbyn op dit punt, bracht ter sprake dat een Britse premier nooit maar dan ook nooit “op de knop” zal drukken. Het voorrecht de wereld op te blazen is voorbehouden aan Washington, Moskou en Peking. Dus wat Groot-Brittannië betreft: zie Washington. Er valt niets te drukken, er valt niets te willen.

Maar afgezien daarvan – men dient zich dus veilig te voelen bij de gedachte dat de mensheid altijd nog even tussendoor uitgeroeid kan worden. Zedig gekleed of niet.

Ik geloof niet dat ik ideologisch helemaal goed ben afgericht.