De laatste weken en dagen werden de aanvallen tegen de Bolivariaanse revolutie weer feller. Kranten in Spanje en de VS hebben het over honger in Venezuela en eisen de afzetting van het “dictatoriale regime”. Schaarste aan sommige producten heeft hier en daar geleid tot plunderingen. De rechtse oppositie wil een referendum organiseren om de president af te zetten, maar dreigt ook met gewelddadige acties. Ze vraagt ook de hulp van het buitenland en in sommige gevallen zelfs militaire interventie.
Wat is er echt aan de hand in Venezuela en hoe kunnen we antwoorden op deze dreigementen?
Op vrijdag 13 mei verlengde Venezolaans president Maduro het decreet van januari dat hem speciale bevoegdheden geeft om de economische noodtoestand aan te pakken. Hij voegde er ook nog speciale bevoegdheden aan toe om te kunnen antwoorden op buitenlandse militaire bedreigingen en om problemen met de voedselproductie en -verdeling aan te pakken.
Zoals verwacht reageerden de internationale media fel. Opnieuw hadden ze het over een “dictatuur”. Een van de voornaamste oppositieleiders, Capriles Radonski, riep publiek op om het decreet niet te aanvaarden.
Deze bedreigingen zijn reëel. We geven hier enkele voorbeelden. In april 2016 werd in een artikel van de Washington Post openlijk opgeroepen tot “politieke interventie”. Die oproep was gericht aan de buurlanden van Venezuela. Voormalig Colombiaans president Alvaro Uribe deed op de “Concordia Summit” een open oproep aan het Venezolaanse leger om een staatsgreep te plegen. Als dat niet zou lukken, stelde hij een buitenlandse militaire interventie tegen de “tirannie” voor.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
