Uw gezondheid? Ons een zorg!

Zoals wij allen weten, zijn de zegeningen van de marktwerking in de zorg welhaast oneindig in getal. Zo bepaalt niet langer de arts, maar de zorgverzekeraar wat goed is voor uw gezondheid, betaalt u ieder jaar een hoger bedrag aan premie en eigen risico terwijl het zorgpakket steeds verder wordt uitgekleed, zijn er duizenden thuiszorgmedewerkers de straat op geschopt zodat u het verder zelf maar moet uitzoeken met uw zieke moeder, liggen ouderen in hun eigen uitwerpselen in verzorgings- en verpleeghuizen waar het geld steevast op gaat aan administratieve rompslomp en graaiende managers in plaats van handen aan het bed, is de uitbetaling van het pgb aan zorgverleners een grote rokende puinhoop en zien ziekenhuizen zich in het kader van de gezonde onderlinge concurrentie gedwongen om allemaal peperdure apparatuur aan te schaffen waar het in principe voldoende zou zijn als een of twee ziekenhuizen die zouden bezitten.

De zorg is, kortom, verworden tot een soort markthal waar u als patiënt op de allerlaatste plaats komt.

Een andere prachtige bijwerking van de marktwerking in de zorg is het feit dat mensen zich steeds meer gaan bemoeien met elkaars levensstijl. Zo van: ‘Ik sport iedere dag en eet alleen worteltjes en Pietje Puk rookt zich te pletter en vreet de hele week patat, moet IK voor ZIJN zorg gaan betalen?!’ Dat laatste restje solidariteit, begrijpt u, dat wordt vanwege die geweldig fijne marktwerking in de zorg ook door de plee gespoeld. Want mensen gunnen mekaar het allerbeste, behalve als dat ze geld kost.

Vandaag werd bekend dat, volgens een enquête van het KRO/NCRV-programma Brandpunt, een derde van de medisch specialisten behandelingen bij patiënten met een ongezonde leefstijl zou willen weigeren omdat ze hun klachten zelf in de hand zouden hebben gewerkt.

Dus dat gesodemieter begint nu ook al bij artsen. Artsen, die nota bene een eed hebben afgelegd waarvan een deel luidt: ‘Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen. Ik zal aan de patiënt geen schade doen.’ Me dunkt dat als je bijvoorbeeld iemand met longkanker weigert te behandelen omdat die heeft gerookt, je die patiënt schade doet en diens opvattingen niet eerbiedigt. Dit zijn duidelijk artsen die het principe van de marktwerking hebben begrepen. Edith Schippers zal wel trots op ze zijn.

Maar als gewone sterveling en weldenkend mens vraag je je in arren moede af waar het heen moet met de zorg in dit land. En niet alleen met de zorg, trouwens.

Het is wel duidelijk waar de politiek naartoe wil: een land waar het goed toeven is voor mensen die jong en gezond zijn en hard werken voor de schatkist. De rest, de  mensen die geen geld genereren en de staat alleen maar geld kosten, is nutteloze ballast die liefst zo snel mogelijk geloosd moet worden. Bijvoorbeeld door ze geen zorg meer te verlenen onder het motto ‘eigen schuld, dikke bult’.

Als het zo doorgaat zal het niet lang meer duren voordat uw dagindeling door de staat wordt opgelegd. Om zeven uur des morgens jaagt de van overheidswege verstrekte wekker u met een niet te negeren volume uw bed uit, opdat u om acht uur stipt op uw werk zult zijn. Tijdens uw middagpauze dient u zich een uur lang onledig te houden in de bedrijfssportschool, zodat u ’s middags weer topfit uw werkzaamheden kunt hervatten. Om zes uur gaat u naar huis alwaar u eerst een uur gaat wandelen, want dat is gezond. Via de verplichte stappenteller die is aangesloten op het centrale stappentellersysteem van de overheid wordt gemeten of u de van regeringswege opgelegde dagelijkse afstand wel heeft afgelegd. Als u thuiskomt mag u een bord sla met rauwe worteltjes eten. Om half elf gaat u naar bed om voldoende nachtrust te krijgen teneinde de volgende morgen weer fris en fruitig aan de slag te kunnen. Uiteraard zijn alle activiteiten waarmee u blessures kunt oplopen die u bij het werk zouden kunnen hinderen ten strengste verboden.

Als u ziek wordt, is dat uw eigen schuld. U verliest uw baan (voor u tien anderen) en u ziet maar hoe u beter wordt, want artsen zijn duur en u heeft uw ziekte immers aan uzelf te danken.

U mag werken zolang u dit tempo kunt bijbenen, waarna u het verder maar moet uitzoeken, want de AOW is afgeschaft en uw pensioen is opgevreten door de dikke ikken die het voor u zouden beheren.