Uitgaand republikeins gouverneur van Noord Carolina, Pat McCrory kon al nauwelijks meer gehaat worden dan al het geval was na zijn aanval op de rechten van transseksuele Amerikanen in zijn staat. De zogenoemde “bathroom-law” HB2 (of, voluit: An Act to Provide for Single-sex Multiple Occupancy Bathroom and Changing Facilities in Schools and Public Agencies and to Create Statewide Consistency in Regulation of Employment and Public Accommodations,) was een waardeloos stuk haat-wetgeving, en bovendien door de Republikeinen op bijzonder vuile wijze door de staatssenaat geramd.
Het is aannemelijk dat deze volstrekt onnodige wet uiteindelijk een grote factor in het verlies van zijn gouverneurschap is geweest. Jammer genoeg is echter in de rest van de volksvertegenwoordiging van de staat onvoldoende veranderd: zowel de senaat als het huis van afgevaardigden van Noord Carolina is in handen van de Republikeinen.
Daar is de laatste vuile streek van McCrory dan ook door geïnspireerd: door middel van een aantal ingrijpende veranderingen in de bevoegdheden van de gouverneur wil hij het de inkomende Democraat Roy Cooper onmogelijk maken de staat effectief te besturen.
Ondanks felle protesten heeft hij donderdag zijn krabbel gezet onder een wet die het voor de nieuwe gouverneur onmogelijk maakt om een meerderheid van de leden van de kiescommissie te benoemen. Noord Carolina staat bekend als een van de meest geniepige staten als het op het beperken van de mogelijkheden tot stemmen voor minderheden aankomt. Ook verandert de wet het rechtssysteem in de staat, waardoor het lastiger wordt om zaken voor het door Democraten gedomineerde Hooggerechtshof te krijgen.
Een tweede wet, die voor vandaag op de rol staat is bedoeld om de invloed van de gouverneur op benoemingen van topmedewerkers van de staat en haar universiteiten in te perken: geen benoemingen van leden van de raad van bestuur van universiteiten, en een vermindering van 1500 naar 425 benoemingen door de gouverneur in totaal. (Dit terwijl de GOP eerder juist de bevoegdheden verruimde voor McCrory.)
Op de korte termijn zal een tweede onderdeel van de wet echter een veel grotere impact hebben: de gouverneur moet zijn kabinetsbenoemingen laten goedkeuren door de senaat van Noord Carolina. En daar zijn de Republikeinen in een forse meerderheid.
Aangezien de positie van gouverneur zelf niet zo heel veel invloed oplevert in Noord Carolina zou juist een door een Democraat benoemd kabinet een hoop van het puinruimen voor hem kunnen doen. McCrory geeft echter een duidelijk signaal af dat hij liever ziet dat de staat in de komende termijn niets voor elkaar krijgt, dan dat een Democraat zijn werk kan doen.
