Van trajectcontrole via kiezersbedrog naar snelheidsverhoging

Enkele weken geleden werd een trajectcontrole op de A2 aangekondigd. Veel automobilisten waren verontwaardigd. Waren er eindelijk 10 rijbanen, mocht er toch niet harder gereden worden dan 100 km p/u. En als je dan wat harder rijdt word je op de bon geslingerd. Dat ruikt natuurlijk naar discriminatie en onderdrukking van de radicale vrijheidslievende automobilist. Het type dat graag wat geld uitgeeft voor een auto die 200 km p/u of harder kan. Zij vonden in de Telegraaf (opnieuw) een prima partner om de druk op de politiek op te voeren en scandeerden, dat het maar eens afgelopen moest zijn met het pesten van de automobilist. Enkele dagen geleden meldde minister Schulz van Haegen (Infrastructuur), dat over enkele maanden er op 14 km snelweg tussen 19.00 en 06.00 uur wat extra op het pedaal mag worden getrapt.

Wat was er gebeurd? Op 28 juni verscheen er een bericht in Autoweek over het instellen van trajectcontrole op de autosnelweg A2 tussen Utrecht en Amsterdam. De controle werd aangekondigd door het Landelijk Parket Team Verkeer en zou plaatsvinden tussen de knooppunten Holendrecht en Maarssen, zo’n 25 kilometer. Er werd gesproken van veel irritatie onder automobilisten, omdat die voor hun gevoel best harder konden rijden op de 10-baans snelweg. Maar de A2 is destijds verbreed onder de afspraak met de omliggende gemeenten, dat de maximumsnelheid zou worden beperkt tot 100 km p/u. Dat was in 2006. Er was toen al een idee voor flexibele snelheidslimieten, maar dat was vooralsnog toekomstmuziek. De reden voor de afgesproken snelheidsbeperking was eenvoudigweg de gezondheid van de omwonenden.

Op vrijdag 13 juli kwam de Telegraaf met het bericht dat de trajectcontrole op 23 juli in werking zou treden. In de week daarop verscheen iedere dag een artikel op de voorpagina van de Telegraaf over de A2 en het lijden van de automobilist. Op zaterdag 14 juli kwam de Telegraaf nog met een klein bericht ‘Overheid gaat cashen op A2’. Op maandag werd de aanval geopend. ‘Automobilistje pesten op A2’ luidde het, goed voor 641 reacties. “En dan maar afvragen waarom er agressie ontstaat tegenover het bevoegd gezag”, wist een inwoner uit Purmerend te melden. En Edwin uit Bakel schreef: “(…) binnen de bebouwde kom is het een martelgang voor auto en automobilist tegenwoordig. Nee auto rijden is niet leuk en zeker niet in dit land.” Onbegrijpelijk dat de Verenigde Naties nog niet hebben ingegrepen bij zoveel onrecht en menselijk lijden.

Op dinsdag 17 juli kwam het bevrijdende woord van de minister. ‘Schultz: harder rijden waar het kan ‘Einde aan 100 km/u op A2’’ kopte de Telegraaf. De gemeenten naast de A2 reageerden verbijsterd. Er was immers een afspraak, maar de minister voelde zich niet verplicht aan gemaakte afspraak te houden. Want ook zij vond dat het wel wat harder kon en de afgelopen zes jaren waren auto’s veel schoner en het asfalt veel stiller geworden. “Harder waar het kan, is wat mij betreft het credo. En op de A2 kan het.” en “Iedereen die over de A2 heeft gereden, snapt wat ik bedoel.” Je schuift alle onderzoeken en bezwaarschriften die uitwijzen dat het een buitengewoon slecht idee gewoon opzij. De verkiezingen komen eraan en de VVD heeft er geen moeite mee de extra kosten door milieuvervuiling en veiligheidsmaatregelen door te schuiven naar toekomstige generaties.

Dat een demissionair minister eigenhandig zonder overleg met de betrokken gemeenten een voorstel doet voor verhoging van de maximumsnelheid op 14 km snelweg mag toch op zijn minst opmerkelijk genoemd worden. Het is illustratief voor het huidige regeringsbeleid, waar de economische crisis en maatschappelijke onrust te lijf worden gegaan met schijnmaatregelen en verkiezingsretoriek. Waar steeds vaker eenzijdig beslissingen worden genomen en waar betrokken burgers en lokale overheden steeds vaker als onbelangrijk, overbodig en tijdsverspilling worden weggezet. Neem daarbij het snoeien van het gemeentefonds, de pogingen van het kabinet om de WOB ontoegankelijker te maken, burgers het recht op inspraak verder te ontnemen en stappen via de rechter voor de meesten onbetaalbaar te maken en je gaat je afvragen waarom er überhaupt nog een parlement zit.

Op donderdag 19 juli kopte de Telegraaf: ‘Omwonenden A2: Harder is prima’ De Telegraaf was naar eigen zeggen zelf op onderzoek gegaan en citeerde een omwonende, die alleen wat hoorde als de wind verkeerd stond, maar het verder prima vond als automobilisten 120 km p/u zouden rijden. “Dat de wethouder het niet wil, zegt mij niks. Wat weten ze er op het gemeentehuis nou van?”, wist ene Hans Kok, havenmeester, te melden. Vrijdag 20 juli werd de week afgesloten met ‘Martelgang A2 voorbij’. De Telegraaf schreef in jubelstemming: “Het massale protest van autorijdend Nederland tegen de 100 kilometerlimiet en de trajectcontrole op de A2 Amsterdam-Utrecht heeft effect gehad.” Massaal? Er hadden een paar duizend mensen uitdrukking gegeven aan hun behoefte om harder te rijden. Schultz van Haegen gaat de kamer voorstellen de snelheidslimiet te verhogen, zodat het gebrek aan fijnstof, lawaai en ongelukken in de nacht naar het niveau van overdag kan worden getrokken. De aanpassing vindt plaats tussen Vinkeveen en Maarssen over 14 km, waar je door de verhoging van de snelheidslimiet straks toch mooi een minuut tijdwinst behaalt als je van Maarssen langs de Loosdrechtse en Breukelen naar de Vinkeveense plassen rijdt. Wat de economische winst is van harder rijden over een stukje asfalt in de nacht is onbekend, behalve dat de er meer benzine wordt verbrand. De hoeveelheid brandstof die nodig is om harder dan 100 te rijden stijgt dramatisch. Om constant 200 km p/u te kunnen rijden heb je volgens Low Tech Magazine 4 keer meer brandstof nodig dan voor 100 km p/u.

En zo gebeurde het. Een paar duizend automobilisten kregen een minister via de krant van wakker Nederland op de knieën. Ook haar krant natuurlijk, want de autolobby is niet alleen goed voor de kas van de Telegraaf. De VVD maakt zich al jaren sterk voor de rechten van de onderdrukte automobilist. Die positie wordt alleen bedreigd door de PVV van de ex-VVD-er Wilders, die vindt dat 130 km p/u niet hard genoeg is en waar ze graag  bereid zijn wat extra benzine te verbranden in hun strijd voor meer vrijheid. De 63.000 inwoners van de gemeente Stichtse Vecht, waar de A2 doorheen loopt werd niets gevraagd. Alleen havenmeester Hans om ons te wijs te maken dat die geen bezwaar hadden.

Voer voor psychologen en antropologen. Om het dagelijkse fileprobleem te lijf te gaan worden worden automobilisten gecompenseerd om in de nacht extra hard te mogen rijden. De meeste auto’s in Nederland rijden optimaal tussen de 80 en 100 km p/u en de motor wordt daarop afgestemd. Dat komt door die vermaledijde Amerikanen. In de VS mocht je tot 1987 namelijk maar 89 km p/u rijden op de snelwegen en werd je in sommige staten geboeid afgevoerd als je 50% of meer te hard rijdt. Tegenwoordig is de speedlimit in de dichtst bevolkte staten ca. 105 km p/u. En in het droomland van de snelle automobilist Duitsland mag je ’s nachts niet hard rijden langs de bebouwde kom, om zo de omwonenden hun nachtrust te gunnen. Niet in Nederland. In ons dichtbevolkte landje trekt de automobilist zich niets aan van de omwonenden. “Dan moet je maar niet in de buurt van een snelweg gaan wonen”.

wltrrr heeft een nieuw soort mens ontdekt, de Homo Extremioticus. Deze houdt van uitersten, snelheid en overdaad en wordt niet gehinderd door gezond verstand, verantwoordelijkheid en solidariteit. Houdt ook van goedkope dure dingen, zoals budgetvakanties naar exotische oorden, designerbrillen, porno, gokken en alcohol. Dit type mens streeft ernaar een gelukkige vrijheidsstrijder te zijn die als in een computerspelletje nooit gebrek aan benzine heeft en na een aanrijding gewoon doorrijdt.