Theodor Holman en zijn Onderbuikje

Theodor mocht vandaag op zijn vaste kansel bij het Parool zijn persoonlijke onderbuik even laten leeglopen over bezorgde burgers. Eerste zin:

Er bestaat zoiets als moreel pesten. Mensen die constant horen dat wat ze doen eigenlijk racisme is, of seksisme of zelfs fascisme, terwijl ze zich van geen kwaad bewust zijn.

Theodor houdt niet van mensen die zich uitspreken over racisme, seksisme of zelfs fascisme. Kan ik me voorstellen. Voor je het weet gaan mensen dan ook kritisch kijken naar de standpunten die meneer zelf poneert.

In de volgende regel geeft hij dit al toe. Ook al schrijft hij het racisme van zijn fictieve Onderbuikje dan toe aan angst voor het afpakken van werk. (Nee, echt, dat doet ie…) Ook een vette klodder vergoelijking van islamofobie kan natuurlijk niet ontbreken (het blijft Theodor, tenslotte.) Angst voor aanslagen als geldige reden voor vreemdelingenhaat: klassiek stukje demagogische retoriek

Vervolgens worden mensen die moeite hebben met het nu dus goedgeprate racisme gekenschetst als “dominees van de kerk der Welbespraakten,” een type mens dat blijkbaar in de ogen van Theodor bestaat om het evangelie van Politieke Correctheid te verbreiden.

Het feit dat deze ‘dominees’ mensen wijzen op het feit dat zij racisten, populisten en fascisten (“kortom: leden van de Familie Onderbuik”) zijn zorgt er volgens Holman voor dat zij en masse op Trump gestemd hebben.

De dominees zijn namelijk blijkbaar enorme pestkoppen, die niets liever doen dan mensen die haat uitbraken lastig vallen met hun eeuwige beschuldigingen van het uitbraken van haat. Zouden ze niet moeten doen, natuurlijk, vindt Holman. Holman vindt dat het oproepen van schaamtegevoel bij mensen die beschamend gedrag vertonen een vorm van onderdrukking is.

De ‘Welbespraakten’ (nu welhaast in een scheldwoord veranderd) blijven namelijk maar zeggen dat het haten op buitenlanders niet netjes is. Hoe durven ze! En dan zeggen ze ook nog eens dat een racistische seksist geen poot heeft om op te staan als het aankomt op het veroordelen van andermans gedrag! Ongelooflijk.

Vervolgens mogen we met Ome Theo mee naar ons vaderland, alwaar ook het een en ander niet pluis blijkt:

In Nederland wordt er ook flink moreel gepest.

Hier haalt hij er plotseling de inkomensverschillen in Amerika bij, om vervolgens te stellen dat in Nederland inkomensverschillen niet de reden zouden zijn van de existentiële angsten van de Familie Onderbuik. Maar in hun gevoel, daarin zijn onze Nederlandse Onderbuikjes wel ineens een kerkrat gelijk:  ze zijn bang voor armoede, en daarom arm (het staat er echt, blijkbaar is voor Holman de angst ooit minder welvarend te zijn een prima reden voor seksisme, racisme en zelfs fascisme…) Daarnaast, en nog veel vreemder, zijn blijkbaar allerlei dertigers met kale koppen in bomberjacks ernstig in mineur omdat ze het paard van de schillenboer niet meer horen. That’s right: Holman schrijft de vorming van vreemdelingenhaat toe aan het verdwijnen van paarden en SRV-wagens uit het straatbeeld.

Het is onderdeel van een bredere nostalgische neiging, een zoeken naar een mythisch ‘Beter Nederland’ dat hij omschrijft alsof het a) ooit bestaan heeft, en b) voldoende veel beter was om het huidige Nederland in de schaduw te stellen. Make The Netherlands Great Again, dat werk.

De arme Onderbuikjes missen deze Gouden Tijd die ze nooit hebben meegemaakt enorm. En dan komt Holman met een stropop van jewelste, een letterlijk citaat van een niet-bestaand persoon, zijn mythische Dominee Welbespraakt.

‘Die tijd was fout, familie Onderbuik. Jullie heimwee is ook fout.’

Wie zegt dat? Niemand. Toch draagt Holman het aan als ware het iets dat daadwerkelijk voorkomt, en bovendien, voldoende reden is om het de arme lieden die alle Nederlandse Facebook-pagina’s vol met Auschwitz-verwijzingen gooien maar te vergeven. Want als je aan iemands nostalgie zit, dan mogen zij toch best kankeraap tegen een zwarte politica roepen?

Je raakt ze namelijk direct in hun jeugd, als niet bestaand persoon zijnde. Zeker als je daarna een Godwin maakt:

‘Jullie willen eigenlijk weer zo’n leider met een klein snorretje.’

Het ligt dus allemaal niet aan de racisten, seksisten en zelfs fascisten! Nee, integendeel, het is allemaal de schuld van de door Holman verzonnen en van argumenten voorziene Dominee Welbespraakt. Dit is de reden dat je nooit een woord hoort van de Onderbuikjes in Nederland. Ze zwijgen angstvallig, om maar niet door de PC-politie te worden gewezen op hun taalgebruik. (Behalve dan op sociale media, en de televisie, en radio 3fm, en op straat, en in de bedrijfskantine.)

Nooit zal een Onderbuikje met je delen dat al die moslims op moeten rotten, of nog liever verzuipen, verbranden of afgeschoten en vergast worden. Doen ze niet, want al die welbespraakte ethische mierenneukers zijn pestkoppen. En daarom, aldus Holman:

zijn De Onderbuikjes geen slechte mensen.

Niet dat hij daarvoor enig bewijs levert, want het stukje is blijkbaar haastig geschreven, en het ontbrak Theodor aan inspiratie om te komen tot een logisch verband tussen: er zijn mensen die het niet okee vinden als iemand de racist uithangt en: er zijn racisten, maar ik ben het met ze eens.

Hij eindigt zijn stukje dan ook niet met een uitleg over het waarom van zijn betoog, maar met een smeekbede. Een smeekbede aan Nederland om de arme zielige veelgeplaagde racisten van Nederland nou eens te helpen. Om ervoor te zorgen dat niemand ze meer lastig valt als ze haat zaaien vanuit hun gekrenkte gevoelens die niets met feiten van doen hebben. Om het racisme van de gemiddelde Nederlandse Geert-liefhebber nou eindelijk eens in een vorm te gieten waarbij de beschaafde Mahler-fanaat kan denken: “Kom, laat ik ook eens een moslima aanvallen in de PC Hooftstraat.”

Hij vraagt zich ook nog even af waarom ze gepest worden door de partijen die vroeger voor ze opkwamen. Welke hij daarmee bedoelt snap ik niet helemaal: de NSB is toch al sinds 1945 verboden?

Kort gezegd: Theodor Holman lult uit zijn nek, maar doet dat in een stijltje waardoor mensen die niet secuur lezen kunnen denken dat er enige inhoud in zit. Racismegoedpraterij, met een fijn stukje demonisatie van mensen die strijden tegen racisme, seksisme en zelfs fascisme als bonus.