Sinds het begin van the war on terror is het aantal doden door toedoen van terrorisme gestegen met 4.500%. Een schrikbarend cijfer. Hebben we dan helemaal geen vooruitgang geboekt of zit hier iets anders achter?
De aanslagen op 11 september 2001 gaven de directe aanleiding voor the war on terror die door de Bush administratie werd afgekondigd. Hoewel niemand van de 19 vliegtuigkapers de Afghaanse nationaliteit bezat, was het Afghanistan dat zonder pardon werd binnengevallen. Het Taliban-regime zou namelijk onderdak bieden aan het Al Qaida van Osama Bin laden.
In 2002 ging de Amerikaanse regering nog een stap verder door in twee etappen een lijst van landen vrij te geven die zogezegd onderdak boden aan terroristen. Deze axis of evil (as van het kwaad) bestond uit zes landen die weinig gemeenschappelijke kenmerken vertoonden. Buiten dan dat ze diplomatiek op ramkoers lagen met de Verenigde Staten van Amerika. Wanneer we deze lijst vandaag hernemen valt het op dat een aantal NAVO-landen in twee van deze landen effectief een regime change hebben geforceerd. Zowel het Irak van Saddam Hoessein als het Libië van Mouammar Khadaffi is niet meer. De uitkomst van de oorlog in het derde land op de lijst, het Syrië van Bashar al-Assad, is uiterst onzeker. Los van deze landen bestond de as van het kwaad nog uit Iran, Cuba en Noord-Korea.
De balans tot nog toe is dus: Afghanistan, Irak en Libië zijn binnengevallen door Westerse mogendheden en in Syrië woedt een burgeroorlog. De strijd tegen terreur eiste een ongelofelijke materiële, maar vooral menselijke tol. Wat is nu het resultaat van deze strijd tegen terreur vraagt een mens zich dan af? Wel, in Libië staat het jihadi-salafisme sterker dan ooit en in Irak en Syrië heeft de terreurorganisatie Daesh (IS) grote delen van het land onder zijn controle.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
