Pander zuchtte. “Het Nieuwsblad heeft een van hun doordachte stukken geplaatst. Het is vast niet eens zo beroerd. Het citeerde een uitspraak van de Aartskanselier waarin hij zei dat meneer Knett een hardwerkend lid van het Universiteitspersoneel is en dat er geen enkel voorval is geweest waarbij iemands been eraf werd gerukt.”
“Hadden ze het zo geformuleerd?” vroeg Brenda met grote ogen.
“Ach, je kent die dingen wel als je vaak de krant leest,” zei Pander. “Ik denk echt dat zij denken dat het hun taak is om de mensen gerust te stellen door ze eerst en vooral uit te leggen waarom ze opgewonden en ongerust moeten zijn.”
“O ja, ik weet dat ze dat doen,” zei Brenda. “Hoe zouden mensen anders ongerust worden als niemand ze vertelde hoe dat moest?”
uit: Academische Boys – Terry Pratchett (2010). Ik moest op de een of andere manier zomaar ergens aan denken. 😉
Ja, elke keer als ik Terry lees, vooral zijn latere boeken, zie ik de parallellen met wat er om ons heen gebeurt. Hij is scherpzinniger en accurater, maar vooral veel humoristischer, dan Nostradamus. In en in triest dat hij al zo jong getroffen is door Alzheimer, de ergste ziekte die je als mens kan overkomen. Kanker is vreselijk, maar om zoals in zijn geval te weten dat je langzaam je verstandelijke vermogens verliest lijkt me pure hel.
“Ankh-Morpork had dallied with many forms of government and had ended up with that form of democracy known as One Man, One Vote. The Patrician was the Man; he had the Vote.”
(Terry Pratchett, Mort)
Dit lijkt toch ook wel heel veel op het democratische model van de PVV.