Tag: PSYCHEDELISCHE KLASSIEKER DU JOUR
Dagafsluiter: Rocket Number Nine
De brug tussen jazz en psychedelica. Althans: een poging daartoe, want zelfs voor een volledig doorgetripte hippie was de kosmische jazz van Sun Ra meestal een brug te ver. Gemakkelijke…
Psychedelische klassieker du jour: Mr. Slater’s parrot
Bonzo Dog Doo Dah Band, 1969. Toelichting overbodig.
Psychedelische klassieker du jour: Urizen
En weer een dode te gedenken, producer, auteur, componist/arrangeur David Axelrod. Zijn naam is onder andere verbonden met de Electric Prunes. Lou Rawls (Dead end street), Cannonball Adderley en vele…
(Pre)punkklassieker du jour: You’re Pushin’ Too Hard
Een van de garagerock-juweeltjes op Nuggets: Original Artyfacts from the First Psychedelic Era en een klassiek voorbeeld van hetgeen je met twee akkoorden kunt bereiken. Zanger Sky Saxon schreef naar verluidt de song…
Psychedelische klassieker du jour: Riders On The Storm
De laatste single van The Doors waarop Jim Morrison te horen is. Morrison zou kort na het uitbrengen van de single overlijden. “There’s a killer on the road/His brain is…
Psychedelische klassieker du jour: Sleep well tonight
Een dierbare groep van jaren her, die blijkbaar nog of weer bestaat en waarvan de drummer, Craig Gill, afgelopen maand is overleden. Ach, die dodenlijst. Reden om te proberen iets…
Psychedelische klassieker du jour: In my chair
De lijst met rock’n’roll-doden (waar we Johan Cruijff trouwens net zo goed bij kunnen rekenen) was nog niet lang genoeg, en er is nog een week over van 2016. Rick…
Psychedelische klassieker du jour: Happy
In “the summer of love” verschenen twee versies tegelijk van dit nummer in de VS. De onderlinge concurrentie maakte wellicht dat ze geen van beide echte hits werden, maar Radio…
Dagafsluiter: God Only Knows
Simpelweg de mooiste love song ooit, met het thema van de alles overstijgende liefde die hier een bijna metafysisch karakter krijgt. Muziek van Brian Wilson, tekst van Tony Asher. I…
Dagafsluiter: Tubular Bells
Tijd voor wat escapisme. Pak de weed en draai een extra dikke spliff. Ik weet het: het latere werk van Oldfield is wat …eh….’onevenwichtig’, maar een overjarige hippie als schrijver…