Hij was al fossiel toen hij aantrad, en dat was knap. Hij probeerde het te verbergen door te zwetsen dat hij Maagdenhuisbezetter was geweest. Alleen, hij was van de VU. En niemand herinnerde zich hem.
Dat hij nog tot twee weken geleden volksvertegenwoordiger heette te zijn is toch ook wel opmerkelijk.
U heeft het in uw boek over ‘pubers die zich lam drinken in een zuipkeet zelf de kots laten opruimen en de rekening laten betalen om hen uit hun coma te laten opstaan’, en over ‘abortus na een avondje stappen uit het verzekeringspakket’. Zijn we in Nederland te ver doorgeschoten, in die zin dat we de financiële gevolgen van een liberale leefstijl waarin veel moet kunnen en we veel individuele rechten hebben, gemakkelijk naar de staat afschuiven?
‘Het riskante van de voorbeelden die ik in mijn boek noem, is dat je snel geridiculiseerd wordt. Maar ik snijd wel degelijk een serieus onderwerp aan. Je kunt zeggen: “Heb een beetje begrip voor de jeugd”, maar op tal van onderwerpen is het de vraag of we niet te veel op het bordje van de overheid hebben gelegd. Natuurlijk mag je een avondje stappen, maar is het zo dat een abortus die daarna uitgevoerd wordt, voor rekening van de overheid of gemeenschap moet komen? Is het echt zo gek om pubers na een avondje comazuipen zelf voor de financiële gevolgen van hun gedrag te laten opdraaien? Moeten de gevolgen van echtscheidingen op het bordje van de gemeenschap komen te liggen? Hetzelfde geldt voor wangedrag van voetbalsupporters en tal van andere kosten door individueel of groepsgedrag. Tegenwoordig wil iedereen een tattoo, maar krijgen velen na een tijdje ook weer spijt. Prima, zo’n tattoo, maar voor je het weet moet die ook weer op kosten van de gemeenschap worden verwijderd; dat zie ik niet zo zitten.’
‘Eigen verantwoordelijkheid is een christendemocratisch thema, en terecht. Mij wordt weleens verweten dat ik makkelijk praten heb omdat ik rijk en geprivilegieerd zou zijn, maar het zijn juist de minderbedeelden die de rekening gepresenteerd krijgen. Zij krijgen te maken met de rotzooi en criminaliteit op straat en hebben niet het geld om in een andere buurt te wonen of beveiliging in te schakelen. Het betekent heus niet dat ik mensen hun uitje of tattoo misgun, maar ik vind het niet goed dat we de rekening van allerlei strapatsen dan maar doorschuiven naar de gemeenschap of de staat.’
Nee mijnheer de shuffelaar, die het CDA verdiend in de vernieling heeft geholpen in 1994, dit is niet ridicuul. Het is een inkijkje in de wereld van iemand die misschien toch ook eens iets moest “regelen” na een “avondje stappen”.
– Bron
