Niemand weet whodunit. Niemand weet wie vorige week de dodelijke gifgasaanval in Syrië heeft gedaan. Maar het maakt weinig uit wie het gedaan heeft. Wat uitmaakt is wie de schuld krijgt, en daarom door het Westen ‘gestraft’ dreigt te worden. En het is duidelijk wie in Westerse regeringskringen de schuld krijgt toegeschoven: het bewind van Assad. De aanval functioneert als excuus voor een dreigende Amerikaanse aanval. Die aanvalsdreiging is verwerpelijk, de uitvoering ervan een misdaad, ook als inderdaad zou blijken dat het regime voor de evengoed misdadige chemische aanval verantwoordelijk is.
Toch kan een verkenning naar de schuldvraag zinnig zijn. Het laat iets zien van de staatspropaganda, de manipulaties over en weer, die de kijk op wat er gebeurt verregaand vertroebelen. Het laat zien hoe je rookgordijnen legt, verwarring zaait en the blame game zo behendig mogelijk speelt. Westerse politici wisten het meteen vrij zeker: Assad en zijn soldaten zijn de daders. En ja, we weten dat Syrië arsenalen van chemische wapens heeft. We weten ook dat de raketten en voertuigen en projectielen en artillerie hebben waarmee ze gifgasgranaten op vrij aanzienlijke schaal kunnen afwerpen of afschieten. We weten ook dat het bewind de afgelopen jaren bloedbaden heeft aangericht, en dat morele scrupules ze niet weerhouden. Dat een staat die sluipschutters en erger op demonstranten loslaat, die dorpen en woonwijken beschiet in geweld waar elk onderscheid tussen burgers en strijders vervaagt, ook gifgas zou kunnen afwerpen, is denkbaar. En die staat heeft het vermogen ertoe. Maar vermogen en bereidheid zijn nog geen bewijs.
………. (Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via: Ravotr
