Op de dag dat er een extreem-rechtse regering geïnstalleerd werd in Nederland reisde ik het land uit, op weg naar een land waar de vooruitzichten nog slechter zouden kunnen zijn, namelijk de Verenigde Staten. Vooralsnog zit er een Democratische (en democratische) regering, maar de tot theocratische autocraten verworden Republikeinen regeren er nu al zo ongeveer via het door en door gecorrumpeerde Supreme Court.
Immers, de meer dan vijftig jaar oude beslissing over abortus, Roe vs. Wade, werd teruggedraaid, ondanks beloften van de laatste, door Trump aangestelde, opperrechters dat ze langdurig bestaande wetgeving zouden respecteren. Onlangs werd ook beslist dat in geval van twijfel rechters niet langer de adviezen van instituten als de EPA (milieu) en FDA (goedkeuring van medicijnen) als leidraad moeten aanhouden, maar dat het Supreme Court dat dan gewoon beslist. Ook dit betrof beleid dat al tientallen jaren bestond.
En toen kwam er op 1 juli de uitspraak over mogelijke immuniteit van een (ex-)president voor strafrechtelijke vervolging, een beroep dat was aangetekend door de verdediging van Trump in de 6 januarizaak te Washington. Ik heb deels gelijk gekregen met mijn voorspelling dat het Supreme Court maximale vertraging zou gaan veroorzaken door de zaak op een of andere manier terug te verwijzen naar rechter Chutkan, maar wat ik, en velen met mij, niet verwacht had was dat het nog veel erger zou zijn: dat het Supreme Court eenvoudigweg zou stellen dat een (ex-)president vrijwel immuun is voor strafrechtelijke vervolging waar het officiële handelingen betreft die voortvloeien uit zijn/haar functie als president.
Slechts als het handelingen in de privé-sfeer betreft kan hij vervolgd worden. Máár, en dat is nog een extra, volkomen malafide beslissing, ook in die zaken mag er geen gebruik worden gemaakt van bewijs dat te maken heeft met zijn officiële handelingen als president. Het is denkbaar dat men op grond van deze beslissing de veroordeling van Trump in de zwijggeldzaak met Stormy Daniels zal proberen terug te draaien.
Er werd al door velen gesuggereerd dat Biden dan nu ook eens even lekker zijn gang kan gaan met allerlei onrechtmatige maatregelen en acties, maar ten eerste is Biden daar de persoon niet naar en ten tweede heeft het Supreme Court bewust onduidelijk gelaten wat dan precies een officiële handeling is. Dus u raadt het al, in het geval van Biden zou er ineens heel veel onofficieel zijn maar in het geval van Trump niet.
Dit is een onhoudbare situatie geworden. Het Supreme Court is één van die Amerikaanse instituten die, net als het presidentschap, verondersteld worden te worden bezet door heilige supermensen. Ze kunnen niet overruled worden, hun woord is wet. Ze hoeven zelfs niet eens aan de normen en regels te voldoen waar lagere rechters wèl aan moeten voldoen, het Supreme Court wordt verondersteld zichzelf te controleren. En nu nemen ze dus de ene na de andere autocratische beslissing. Ja, er bestaat ook impeachment door het Congres voor opperrechters, maar als één van de twee partijen in het Congres ronduit autocratisch is geworden en het Supreme Court aan de leiband heeft is dat een papieren tijger.
De enige uitweg zou zijn dat de Democraten een meerderheid in zowel het Huis als de Senaat halen om vervolgens het Supreme Court uit te kunnen breiden met vier rechters. Die geluiden zijn dan ook al gehoord in Democratische kringen. En dat ze dat dan ook dóen! Dat we niet weer dat eindeloze ge-urm krijgen van dat dat niet netjes of onpartijdig zou zijn. De Republikeinse Partij is een levensgevaarlijke, fascistische beweging geworden die sinds januari 2021 openlijk bezig is met een poging tot staatsgreep, die met alle mogelijke legale middelen aangepakt moet worden. En het Supreme Court is misschien wel de krachtigste factor van die poging.
(Foto: Supreme Court – eigen foto Laurent)
