Barcelona tegen Bilb(a)o en daarbij het monarchistische Castiliaanse volkslied spelen, ook nog als het om de Copa del Rey heet te gaan – de mummies op de tribune weten niet hoe ze moeten kijken bij het geloei en gefluit op de tribune.
Het is geen kroonjaar voor de burgeroorlog, maar “de republiek” leeft in Spanje. Bij Podem(os) zwaait men graag met de republikeinse driekleur. Eerlijk gezegd, ik kende veel strijdliederen uit ’36-’39 van de Chants du Monde-LP of uit het Maagdenhuis, maar niet het republikeinse volkslied van Spanje. Dat kun je via YT leren kennen. Het was het lied van de colonne van kolonel Rafael de Riego die in 1820 d eopstand voorging tegen de van buitenaf geïnstalleerde absolute monarch – de vrijheidsstrijders heetten “liberales”, een naam die ongeïnformeerde mediatypes verdietst in Nederland graag aan VVD-ers en aanverwanten uitdelen. Soldaten, het vaderland roept ons ten strijde, ons, als echte liberalen!
Serenos, alegres,
valientes, osados,
cantemos, soldados,
el himno a la lid.
Y a nuestros acentos
el orbe se admire
y en nosotros mire
los hijos del Cid.
Refrein:
Soldados, la patria
nos llama a la lid,
juremos por ella
vencer o morir.
¿El mundo vio nunca
más noble osadia?
¿Lució nunca un día
más grande en valor,
que aquel que inflamados
nos vimos del fuego
que excitara en Riego
de Patria el amor?
(refrein)
La trompa guerrera
sus ecos da al viento
horror al sediento,
ya ruge el cañón;
y a Marte sañudo
la audacia provoca,
y el genio invoca
de nuestra nación.
(refrein)
Het heeft maar enkele jaren volkslied mogen zijn want de Spaanse Republiek is tot nu toe geen lang leven beschoren geweest; 1822-23, 1873-74, 1931-39. Het zou al mooi zijn als Podem(os) dat er door krijgt: weg met de monarchie!
