Het was rond half vijf in de middag te Holly, Michigan, en M. en ik waren net aan ons inmiddels traditionele wine hour begonnen, toen er op de deur geklopt werd. Dit is een echt Amerikaans huis, in die zin dat de voordeur je direct in de woonkamer leidt, dus kloppen volstaat.
M. deed open, en er stond een tamelijk jonge vrouw voor de deur die een verhaal begon over tapijtreiniger of iets dergelijks. Aangezien M. nogal wat te klagen heeft over de toestand van haar tapijt ging ze in op het aanbod van een demonstratie en naar we meenden een gratis schoonmaakbeurt. Daar zou over een half uur dan iemand anders voor langs komen.
Tien minuten later kwamen er twee mannen aan de deur van wie er één het woord voerde, en na zijn introducerend praatje over – naar nu bleek – de geweldige Kirby stofzuigers (à een whopping 2100 dollar per stuk) de ander de demonstratie liet doen. Afgezien van het feit dat de eerste mij (voor het eerst sinds ik in de VS kom) vroeg in welk land Nederland nu precies lag, hielden ze een zeer vakkundig verkoopverhaal en demonstratie.
Reden overigens waarom M. zo’n tien jaar geleden overigens al eerder een – nog steeds functionerende – Kirby stofzuiger kocht. Het apparaat zoog inderdaad een indrukwekkende hoeveelheid stof op uit M.’s tapijt, gedemonstreerd met een zwarte doek die als tijdelijke stofzuigerzak werd gebruikt. Niet alleen vanwege de waarschijnlijk inderdaad indrukwekkende zuigkracht van deze klaarblijkelijke Rolls-Royce onder de stofzuigers (mèt koplamp!), maar ook omdat M.’s stofzuigfrequentie iets – eh – hoger zou mogen liggen (hoor wie het zegt overigens).
Maar goed, de demonstratie kwam ten einde zonder een aankoop, omdat M.’s oude Kirby G-Six ook nog prima bleek te functioneren, nadat we die uit de kelder hadden gehaald.
Na het vertrek van beide heren (de man die het inleidende verhaal had gehouden was precies op tijd teruggekomen om zijn collega weer op te halen en een eventuele deal te sluiten, hij weet waarschijnlijk precies hoe lang zijn collega nodig heeft), vroeg ik aan M. waarom hier eigenlijk drie mensen bij betrokken waren, de vrouw die aanbelde, en daarna de twee mannen.
“Omdat twee zwarte mannen die aanbellen nooit binnen zouden worden gelaten”, antwoordde ze. Want dat waren ze inderdaad, zwart. En de jonge vrouw was blank.
Het was niet alleen een onderhoudend, maar uiteindelijk ook leerzaam wine hour geweest.
